Sanatkâr eserini icra ederken, duygu ve düşüncelerini, yerinde söylenilmiş doğru ve güzel sözlerle ifade etme ihtiyacı hisseder. Söz konusu sanatkâr Divan şairi olunca, bu özellik daha belirgin bir hâl alır. Çünkü Divan şairi, bir kuyumcu titizliğiyle şiir örgüsünü işlemeye çalışır. Klâsik şiirimizde kabiliyet merkezli olmak kaydıyla belîğ ve fasîh ifade, -i’câz derecesi göz önüne alındığında- şairin varmak istediği nihâî nokta sayılabilir. Bundan hareketle çalışmamızda, belâgatin ön koşulu fesâhatin ilk adımı olan, kelimenin fesâhati üzerinde durulacaktır. Daha sonra tenâfür, garâbet ve kıyasa muhâlefet gibi fesâhat kusurları göz önüne alınarak Fasîh Divanı’ndan seçilmiş örnekler değerlendirilecektir.
Elequent and chaste discourse in our classical poetry providing they are talent-centered could be regarded as the final goal a poet wants to reach when the degree of ellipsis is considered. Within this context, I dwell upon the chasteness of word, the first step of chasteness which is the pre-condition of rhetoric. Next, I discuss specified samples from Fasîh Divan taking into consideration chaste defects such as cacophony, strange word and opposition to reconized grammatical form.
By subscribing to E-Newsletter, you can get the latest news to your e-mail.
