Köktürkçe döneminde farklı diyalektler konuşan Türk halkları olmasına rağmen, devletin ortak bir edebi yazı dili de vardı. Bu yazı dilinin içinde, çeşitli diyalektlerin özellikleri de görülmekteydi. XI. yüzyıldaki bildiğimiz tek edebi yazı dili de Yusuf Has Hacip’in Kutadgu Bilig’de kullanmış olduğu dildir. O dönemde yazı dilinin yanı sıra Türk halklarının çeşitli konuşma diyalektleri olduğunu da Kaşgarlı Mahmut bildirmektedir. Ortak yazı dilinin ürünü olan Kutadgu Bilig’de, bugün çeşitli lehçe gruplarımızın ayırıcı özelliği olan bazı unsurları bir arada görmekteyiz (menze- / okşa-; kizle- / yaşur- vb.). Bu makalede, ‘denk çiftler’ adını verdiğimiz bu tür ikili kullanışlar incelenmiştir.
Despite the fact that there were several Turkish societies speaking different dialects during the Köktürkçe period, the state had a common literary writing language. In this common writing language, characteristics of some dialects could be seen. The sole literary language we know in the 11th century is the one which Yusuf Has Hacip used in the Kutadgu Bilig. Kaşgarlı Mahmut, as well, indicates that Turkish societies had several dialects besides this common writing language. In the Kutadgu Bilig, a product of common writing language, we can see some factors together that are the distinguishing features of the Turkish dialects today such as menze- / okşa-; kizle- / yaşur- etc. In this article, we have studied these kinds of double usages which we have named as ‘equal pairs’
By subscribing to E-Newsletter, you can get the latest news to your e-mail.
