Sigmund Freud, ruhsal süreçleri ve bireyin ruhsal dünyasını İd-Ben-Üstben sınıflaması üzerinden ele alırken, aynı zamanda bu kavramsallaştırmadan hareketle bireyin toplumsallaşma sürecini de gözler önüne sermeye çalışır. Bu bağlamda Freud, geliştirmiş olduğu psikanalizi sadece bireyin ruhsal süreçlerini açıklayan bir kuram olmaktan çıkartıp, onu toplumu ve uygarlığı anlama ve açıklamada etkin bir kuram haline getirir. Freud’un insan doğasına ve uygarlığa dair tespitleri, Thomas Hobbes’un insan doğası ve uygarlık düşüncesiyle ortak noktalar taşımaktadır. Hobbes, modern felsefede klasik politika yapma tarzından kopuşu temsil eden en önemli düşünürdür. Hobbes, ahlaki ile politik olan arasında ayrım yaparak, ahlaki alanın kavramları olan iyi, erdem gibi referansları politik olanın dışına taşımıştır. Diğer yandan insanı doğası gereği toplumsal olma özelliğini ters yüz ederek toplumsal alanı sonradan kurulan insanlar arası ilişki olarak temellendirir. Bu noktada Hobbes, doğal ve toplumsal olan arasındaki ayrım yaparak, doğal durumdan toplumsal duruma geçişi ifade eden sözleşme mefhumunun mucidi ve ilk temsilcisidir. Hobbes’un toplumsal durum ve sözleşme düşüncesi belli bir insan doğası kabulüne dayanır. Kabul edilen bu insan doğası,  insanı sadece bilinçli bir varlık olarak ele alan felsefi geleneğin aksine, arzuları ve içgüdüleri olan bir varlık olarak ele almamıza imkan verir. Bu noktada Hobbes’un insan doğası ve bu insan doğasını bastırmak ya da kontrol altına almak için tesis edilen toplumsal alan ile Freud’un bilinç-bilinçdışı ve İd-Ben-Üstben sınıflandırması arasında bir analoji kurulabilir. Bu çalışmanın amacı Freud ve Hobbes’un insan doğasına ve bu insan doğasından hareketle yaptıkları uygarlık analizini karşılaştırmaktır. Bu karşılaştırmada amaç Freud’un Metapsikoloji ve Uygarlığın Huzursuzluğu eserlerinde ele aldığı analizlerden hareketle, Hobbes’un sözleşme kavramı etrafında dönen siyasal düşüncesini değerlendirmektir.

While Sigmund Freud deals with the psychic processes and the individual's spiritual world through the Id-I-Superself classification, he also tries to reveal the socialization process of the individual based on this conceptualization. In this context, Freud removes the psychoanalysis he has developed from being a theory that only explains the psychic processes of the individual, and turns it into an effective theory in understanding and explaining society and civilization. Freud's determinations about human nature and civilization have common points with Thomas Hobbes's idea of human nature and civilization. Hobbes is the most important thinker in modern philosophy, representing the break from the classical style of policy making. Hobbes, by distinguishing between the moral and the political, excluded the references such as good and virtue, which are the concepts of the moral field, out of the political. On the other hand, it reverses the human nature of being social by its nature and grounds the social field as a relationship between people established later. At this point, Hobbes is the inventor and the first representative of the notion of contract, which expresses the transition from the natural state to the social state, by distinguishing between the natural and the social. Hobbes' idea of social situation and contract is based on a certain human nature acceptance. This accepted human nature allows us to consider the human being as a being with desires and instincts, contrary to the philosophical tradition that only considers him as a conscious being. At this point, an analogy can be made between Hobbes's human nature and the social field established to suppress or control this human nature, and Freud's classification of conscious-unconscious and Id-I-Superself. The aim of this study is to compare Freud and Hobbes's analysis of human nature and civilization based on this human nature. The aim of this comparison is to evaluate Hobbes's political thought revolving around the concept of contract, based on Freud's analyzes in his Metapsychology and Civilization and İts Discontents.