Bu makale “Kürt Sorununun Çözümünde Sivil Toplum Kuruluşlarının Rolü ve Bakış Açıları: Diyarbakır Örneği” adlı doktora tezi kapsamında 21 Ekim-29 Kasım 2013 tarihleri arasında Diyarbakır ilinde faaliyet gösteren çeşitli Sivil Toplum Kuruluşlarının 200 üyesi ile gerçekleştirilen anketlerden oluşmaktadır. Ankete dâhil edilen STK üyelerinin demografik özelliklerine bakıldığında % 67’si erkek, % 64’ü orta yaş ve üstü (% 36’sı 18-33 yaş), % 75’i üniversite mezunu, % 69’u 1500 üstü bir gelire sahip ve % 62’si evli kişilerden oluşmaktadır. Makale PKK’nın terör örgütü ya da gerilla/Kürt halkının temsilcisi olarak tanımlanmasıyla sosyo-kültürel ve politik yoksunluk arasındaki ilişkiye odaklanmaktadır. Araştırma sonuçlarına göre sosyo-kültürel ve politik olarak yoksunluk hissedenler PKK’yı gerilla/Kürt halkının temsilcisi olarak tanımlama eğilimindedir. Sonuçlar PKK’nın meşruiyet kazanma çabalarında geçmişte ve günümüzde yaşanan zorunlu göç, Diyarbakır cezaevi, anadil kullanımında kısıtlamalar, anadilde eğitimin yasaklanması gibi problemlerin önemli bir etkiye sahip olduğunu göstermektedir.  Ayrıca, PKK’yı terör örgütü veya gerilla/halkın temsilcisi olarak tanımlama tercihleri ile terörün nedenlerine yönelik algı arasında anlamlı bir ilişki bulunmaktadır. Buna göre, sosyo-kültürel ve siyasi açıdan yoksun hissedenlerin, PKK üyelerini “gerilla / Kürt halkının temsilcisi” olarak algılama olasılıkları daha yüksektir (ortalama 4 üzeridir). Diğer taraftan, PKK üyelerini “gerilla / Kürt halkının temsilcisi” olarak algılayanlar, sosyo-politik nedenleri PKK'nın varoluş nedeni olarak görmektedirler (ortalama 3 altındadır).

This paper is derived from the doctoral thesis entitled “The Role And Perspectives of Non-Govermental Organizations in The Solutions of The Kurdish Issue: The Example of Diyarbakır.” 200 members of civil society organizations (NGOs) operating in Diyarbakir were made survey Between October 21 and November 29, 2013. 67% of participants were men, 64% were 34 years of age or older (36% aged 18 to 33 years), 75% had a bachelor’s degree, 69% had an income of 1500 TL or more and 62% were married. This study focuses on the relationship between the image of the PKK (Kurdistan Workers' Party) as a “terrorist organization” or “guerrillas/true representatives of the Kurdish people” and socio-cultural and political deprivation. Results show that those who feel socially, culturally and politically deprived are more likely to define PKK members as “guerrillas/true representatives of the Kurdish people.” The results show that forced migration, violations of human rights in Diyarbakır Prison, restrictions on the use of native language and prohibition of education in native language cause the PKK to gain legitimacy. Moreover, There is a relationship between people’s perceptions of the PKK as a “terrorist organization” or “guerrillas/true representatives of the Kurdish people” and the perception of the reasons for terrorism. The results show that those who feel socio-culturally and politically deprived are more likely to perceive PKK members as “guerrillas/ true representatives of the Kurdish people” (over 4 on average). Those who perceive PKK members as “guerrillas/ true representatives of the Kurdish people regard socio-political reasons as the raison d'être of the PKK (below 3 on average).