Kırsalda yöre sakinleri barınmak için inşa ettiği konutlar dışında günlük ihtiyaçları için çamaşırhane, çeşme, ambar, fırın ve köy odaları gibi konut eklentisi ya da ortak kullanıma açık çeşitli yapılar inşa etmişlerdir. Bu yerleşimlerde yapı üretiminde kullanılan temel malzemeler insanların kolaylıkla ulaşabileceği, doğadan elde edilen malzemeler olmuştur. Yapılar yerel işgücü ile birlikte, taş, toprak gibi doğal yapı malzemeleriyle inşa edilmiştir. Doğal malzemelerle inşa edilen bu yapıların, hayatlarını devam ettirebilmeleri ve işlevlerini sürdürebilmeleri, sürekli bakım ve onarımlarının yapılması ve kullanımlarının devam etmesi ile mümkün olacaktır. Çalışmamızda, Kütahya iline bağlı Altıntaş ilçesindeki köylerde yer alan çeşme ve çamaşırhaneler mimari özellikleri ile değerlendirilmiştir. Altıntaş ilçesindeki bu yapılarında, inşa malzemesi, yapı tarzı ve fonksiyonları bakımından benzerliklerin olduğu görülmüştür. Yöre sakinlerinin ortak kullanımı için tasarlanmış bu yapılar, 20. yüzyılda, doğal ve beşeri ortamın etkisiyle şekillenen yapı malzemeleri ve tarzları sosyal, kültürel, ekonomik, teknolojik gelişmelerin etkisi ve bilginin gelişmesiyle değişim sürecine girmiştir. Doğal yapı malzemesinin etkili olduğu bu yapılarda çevreye uyum sağlanmış ve yerel işgücü kullanılmıştır. Ancak gelişen bilim ve teknolojinin etkisiyle bu yapı malzemelerinde, yapı tarzlarında ve fonksiyonlarında doğal ortamın belirleyiciliği zamanla değişmeye ve azalmaya başlamış, bu bağlamda yapılarda tamamen olmasa da yer yer modern malzemeler kullanılmıştır. Somut olmayan kültürel miras değerlerinin hayat bulduğu bu yapılar, toplumda koruma konusundaki bilincin henüz yeterince gelişmemiş olması, ilgisizlik ve özellikle kırsal alanlardaki kullanıcıların yaşadıkları çevreleri terk etmeleri, teknolojik gelişmelerle başlayan modernleşme, vb. sorunlar karşısında her geçen gün yok olmaktadırlar.

In addition to the residences built to shelter the local residents in the countryside, they have built various buildings for their daily needs such as laundry, fountains, warehouses, bakeries and village rooms, which are either residential add-ons or open to common use. The basic materials used in building production in these settlements were materials that people can easily reach and obtained from nature. The buildings were built with natural building materials such as stone and soil, together with local labor. These structures, which are built with natural materials, will be able to continue their lives and function, and their continuous maintenance and repairs and their continued use will be possible. In this study, the fountains and laundries in the villages of Altıntaş district of Kütahya province were evaluated with their architectural features. It has been observed that these buildings in Altıntaş district have similarities in terms of construction material, building style and functions. These buildings, designed for the common use of local residents, have entered a process of change in the 20th century, with the impact of social, cultural, economic, technological developments and the development of knowledge in building materials and styles shaped by the effect of the natural and human environment. In these buildings, where natural building materials are effective, the environment is adapted and local labor is used. However, with the effect of developing science and technology, the determination of the natural environment in these building materials, building styles and functions has started to change and decrease over time, in this context, modern materials have been used in the buildings, although not completely. These structures, in which intangible cultural heritage values come to life, are not yet sufficiently developed in the society about conservation, indifference and especially the users in rural areas leave their environments, modernization that starts with technological developments, etc. they disappear every day in the face of problems.