Demografik göstergeler son yıllarda Türkiye'de evliliğe dair değişimleri ortaya koymaktadır. İdealleştirilen “geleneksel” evlilik modelinden uzaklaşmak, bir tür ahlâki paniğe yol açmaktaysa da bu durum, evlilik modelinde bazı değişimler yaşanmasına engel değildir. Diğer taraftan bu değişimlere rağmen toplumsal cinsiyet rollerinde aile içinde kuşaktan kuşağa bir süreklilik gözlemlenmektedir. Makale, evlilik yaşına gelen üniversite eğitimi almış genç kadınların annelerinin kendilerine aktardığı tavsiyeleri ve yaşam deneyimlerini yeniden yorumlamalarından yola çıkarak bu değişimlerin evlilik konusundaki tutumları üzerindeki etkisini değerlendirmeyi amaçlamaktadır. Toplumsal yeniden üretim anlamında geleneksel olarak annelerin kızlarını eş seçimi konusunda hazırlamak ve yönlendirmek konusundaki ağırlıkları nedeniyle, kızlarına tavsiyelerinin veya talimatlarının ne şekilde yorumlandığı üzerinde durmayı tercih ettik. Bir anlamda anne-kız ilişkilerinin nesiller arası aktarımının toplumsal değişimlerin etkisinde nasıl algılandığını da görmeye çalıştık. Bu makalede belirtilen sonuçlar, Mayıs 2011-Haziran 2012 tarihleri arasında, İstanbul'da yapılmış olan niteliksel bir saha araştırmasına dayanmaktadır. Öncelikle, “kız çocuğu nesli” olarak yaşları 20 ile 25 arasında değişen, orta sınıftan gelen 12 genç kadınla, ardından “anne nesli” olarak, yine orta sınıf olarak niteleyebileceğimiz, 45 yaş üzeri 9 kadınla yarı yapılandırılmış mülakatlar yapılmıştır. Araştırmamızın bulgularına göre kız çocuğu nesli arasında ilk evrede evliliğin kurumsal temelleri aşk uğruna silikleşiyor gibi dursa da, söz konusu genç kadınlar uzun soluklu bir birliğin gerekliliğini de dile getirmekten geri kalmıyor. Anneleri ise, kızları için beliren yeni normları, evliliğin toplumsal yeniden üretimini güvence altına almaya yönelik stratejiler geliştirmek için harekete geçirmektedirler. Her iki tarafın da evlilikten beklentisi daha iyi bir hayat sunmasıdır.

Demographic indicators reveal many changes in marriage in Turkey in recent years. Moving away from the idealized “traditional” marriage model causes some kind of moral panic, but there are still some changes in the forms of marriage. On the other hand, despite these changes, a continuity from generation to generation is observed within the family in gender roles. The article aims to evaluate the impact of these changes on the attitudes of marriage of university graduated young women who have reached the age of marriage by re-interpreting their mothers' advice and life experiences. In terms of social reproduction, we have traditionally preferred to focus on how mothers' advice or instructions are interpreted due to their weight in preparing and directing their daughters to choose partners. In a sense, we also tried to see how the intergenerational transmission of mother-daughter relationships is perceived in the effect of social changes. The results stated in this article are based on a qualitative field research conducted in Istanbul between May 2011 and June 2012. First of all, semi-structured interviews were conducted with 12 young women from the middle class between 20 and 25 years old as "girls' generation", then 9 women over 45 years old, which we can also call "mother's generation". According to the findings of our study, although the institutional foundations of marriage, in the first phase, among girls' generation seem to faint, for the sake of love, the young women in question do not fall back from expressing the necessity of a long-term union. Their mothers are mobilizing new norms for their daughters to develop strategies to secure social reproduction of marriage. The expectation of both parties from marriage is to offer a better life.