Bu çalışma, yöneticilerin etik davranışlarının çalışanların algıladıkları adalet iklimini ve işten ayrılma düşüncelerini nasıl etkilediğini araştırılmaktır. Çalışmanın amacı, bankada çalışan yöneticilerin etik liderlik davranışlarının çalışanların işten ayrılma niyetlerine etkisini ve örgütsel adalet algılarının bu etkide oynadığı aracılık rolünü incelemektir. Bu ilişkileri incelerken sırası ile etik liderlik, örgütsel adalet ve işten ayrılma niyeti ve alt boyutları açıklanmıştır. Araştırmanın verileri anket yönetimiyle toplanmış ve İstanbul’da bankacılık sektöründe çalışan 390 kişiye kolayda örnekleme yöntemiyle ulaşılmıştır. Çalışmada etik liderliği ölçmek için Brown, Trevino ve Harrison’ın (2005) “Etik Lidelik Ölçeği”, örgütsel adaleti ölçmek için Niehoff ve Moorman’ın (1993) “Örgütsel Adalet Ölçeği” ve işten ayrılma niyetini ölçmek için Grandey’in (1999) geliştirdiği ölçek kullanılmıştır. Araştırma modeli ve hipotez testleri yapısal eşitlik modellemesi kullanılarak AMOS programıyla test edilmiştir. Ölçüm modelini test etmek için 4 faktörlü doğrulayıcı faktör analizi yapılmıştır ve sonuçlar modelin uyumunun oldukça iyi olduğunu göstermiştir. Korelasyon analizlerinde etik liderlik, dağıtımsal adalet ve etkileşimsel adalet arasındaki ilişikilerin istatistiki olarak anlamlı ve pozitif olduğu, işten ayrılma niyetinin beklendiği gibi diğer değişkenler ile negatif ve anlamalı korelasyonlara sahip olduğunu bulunmuştur.Araştırma bulguları etik liderliğin hem dağıtım adaleti hem de ektileşim adaleti üzerinde anlamlı direkt etkisinin bulunduğu, ancak işten ayrılma niyeti üzerinde anlamlı bir direkt etkisinin olmadığını göstermiştir. Son olarak hem dağıtım adaletinin hem de etkileşim adaletinin etik liderlik ile işten ayrılma niyeti arasında tam aracı değişken görevi gördüğü kanıtlanmıştır.

This study investigates the effects of ethical behavior of the organization managers on the employees' intentions to quit their jobs and the overall climate of justice. The aim of this study is find out the mediator role of employees’ perceived organizational justice in the effect of managers’ ethical leadership behaviors on intention to leave in Banks. As these relationships are investigated, ethical leadership, organizational justice, intention to quit and their sub-dimensions are explained respectively. Research data were collected through questionnaires among 390 banking sector employees who were reached by convenience sampling. In order to measure the concepts, 'Ethical Leadership Scale' of Brown, Trevino and Harrison (2005), 'Organizational Justice Scale' by Niehoff and Moorman (1993), and Grandey's (1999) method for the 'Intention to Quit' are employed in the research. Research model and hypothesis were tested using the structural equality modeling by the AMOS program. To test the measurement model, 4 factored confirmatory factor analysis was conducted and the results show that the compatibility of the model is considerably good. In correlation analysis, the relation between ethical leadership, distributive justice and interactional justice is positive and meaningful, furthermore intention to quit is also negative and meaningful in correlation. Research evidence shows ethical leadership has a direct and meaningful effect on distributive justice and interactional justice however not having meaningful and direct effect on the employees' quitting intention. Lastly, both the distributive justice and the interaction justice has a role of full mediating variable between ethical leadership and quitting intentions.