Postmodernist sanatçı Cindy Sherman, filmlerden ve feminen dergilerden ilham aldığı kurgusal portreleri ile eleştirel fotoğrafçılığı gündeme getirmiştir. Sherman’ın eserleri fotoğraf ve performans sanatını sentezleyip postmodernizme yeni bir bakış açısı kazandırmıştır. Sherman, kadın arketiplerini ve toplumsal cinsiyet konularını marjinal bir şekilde ifade etmeyi başarmıştır. Gündeme geldiğinden beri feminist bir sanatçı olarak tanımlanan Sherman’ın eserlerinde bedene yüklenen misyon izleyiciyi daha derinden etkileyebilmek ve kimliklerimizi daha eleştirel bir dille sorgulamamızı sağlamak amacıyla abartılı bir biçimde ifade edilmiştir. Araştırmanın amacı; feminist sanat hareketinin en önemli temsilcilerinden Cindy Sherman’ın eserlerini grotesk ve fantazmagori kavramları bağlamında incelemektir. Nitel araştırma yöntemlerinden doküman analizi kullanılan araştırmada konu ile ilgili veriler, psikanalitik eleştiri yöntemi ile analiz edilmiştir. Araştırma sonucunda; Sherman’ın eserlerinde idealize edilmiş güzelliğe tepki olarak kadın figürlerini, toplumsal cinsiyet rol kısıtlamalarını, kadınlarla ilişkilendirilmiş klişe rolleri, istismarı; iğrenç, çirkin, şaşırtıcı, tedirgin edici, ürkütücü misyonları grotesk bir tavırla fantazmagorik görüntülerle ifade ettiği sonucuna ulaşılmıştır. Postmodernist sanatçı Sherman eserlerinde, özelikle fotoğraf ve performans sanatını melez bir bakış açısıyla paradoksal olarak izleyiciye sunarak; kadınların sahte bronzluk, makyaj, kozmetik cerrahi ve moda aracılığıyla yaptıkları tuhaf seçimleri sorgulamaktadır. Eserlerindeki grotesk tavırlar, canlandırdığı rollerle empati kurarak hayranlık, parodi, suç ortaklığı ve alay arasında oldukça ince bir çizgide dengede kalmaktadır. İzleyicinin kurguya dâhil olduğu, ancak nasıl okunacağı konusunda yönlendirilmediği grotesk görüntüler; bazen büyüleyici, bazen şaşırtıcı, bazen savunmasız, bazen tehditkâr, bazen iğrendirici, bazen korkutucu ama her şeyden önemlisi asla Sherman’ın kendisi olmayan; oldukça yaratıcı ve eleştirel bir bakış açısının fantazmagorileridir.

Postmodernist artist Cindy Sherman has brought critical photography to the agenda with her fictional portraits inspired by films and women’s magazines. Sherman's works have synthesized photography and performance art and brought a new perspective to postmodernism. Sherman has managed to articulate female archetypes and gender issues in an eccentricl way. Defined as a feminist artist since she came under the spotlight, Sherman exaggerated the mission imposed on the body in her works to affect the audience more deeply and to enable us to question our identities with a more critical language. Purpose of the current research is to examine the works of Cindy Sherman, one of the most important representatives of the feminist art movement, in the context of the concepts of grotesque and phantasmagoria. The research uses document analysis, one of the qualitative research methods. The data were analyzed with the psychoanalytic criticism method. The research stipulates that Sherman’s works express female figures as disgusting, ugly, surprising, disturbing, frightening missions with phantasmagorical images in a grotesque manner in response to idealized beauty standards, gender role restrictions, stereotypical roles associated with women, and abuse. In her works, the postmodernist artist Sherman paradoxically presents photography and performance art to the audience with a hybrid perspective and questions the bizarre choices women make through fake tan, makeup, cosmetic surgery, and fashion. Empathizing with the roles she portrays, she balances a fine line between admiration, parody, complicity and mockery through the grotesque attitudes in her works. The grotesque images in which the viewer is involved in the setup but not guided in how to interpret are sometimes fascinating, surprising, or vulnerable, at other times threatening, disgusting, or frightening phantasmagorias of a highly creative and critical point of view, but above all, never of Sherman herself.