Türkiye’de bürokrasi denildiğinde hemen hemen herkesin kafasında bazı olumsuz düşünceler canlanıverir. Hantallık, demokratik olmayan işleyiş, kırtasiyecilik, siyasi tutum ve davranışlar içinde bulunma gibi olumsuz imajlar bugün bürokraside yaşanan değişmelere rağmen geçmişten gelen olumsuz mirasın etkilerini halen de sürdürdüğü gözlenmektedir. Türkiye’nin bürokratik yapısı aslında ulus devlet kurgusunun örgütlenmesi anlamında doğal ve modern bir olgudur. Dolayısıyla ulus devlet bir devlet bürokrasisine ihtiyaç duymaktadır. Ulus devlet iktidarını ve otoritesini bürokrasi vasıtasıyla tesis ederken aynı zamanda bürokrasinin tahakkümü altına girmekte ve bürokratik bir iktidarın varlığını ortaya çıkarmaktadır. Ulus devletin bürokrasi ile olan bu bağımlılık ilişkisi zamanla bir iktidar bürokrasisinin varlığını gündeme getirmektedir. Türkiye’de bürokrasi ile ilgili asıl sorun da devletin bürokratik bir örgütlenmeye sahip olması ve bu bürokratik yapının geçmişten gelen yapısal bir takım özellikleri taşıması değil modern anlamda bir devlet bürokrasisine sahip olmayışı ya da tersten söyleyecek olursak bir “iktidar bürokrasinin” varlığının tüm bürokraside yaşanan değişime rağmen varlığını sürdürmesidir. Bu durum aslında bürokraside halen de tartışılan bürokrasi siyaset ilişkisinin nasıl olması gerektiği ile ilgili yaklaşımlarla doğrudan alakalı ve o çerçevede bu durumun bir sorun teşkil edip etmediğine cevap verilmesi gerekmektedir. Bugüne kadar, bürokratik siyasallaşmanın kamu yönetimi açısından birçok sorunu beraberinde getirdiği ve halen de bu tür sorunların devam ettiği bir vakıadır. Bunun yanı sıra bürokrasinin temel sorunlarından bir diğeri de bürokrasinin toplumun diğer unsurlarıyla olan yapısal eşitsizliğidir. Bu eşitsizlikten güç devşiren Türk bürokrasisi her zaman ilerleme ve gelenek arasında temel bir stres kaynağı olmuştur. Türk bürokratik yapısı daima iktidar ile vatandaş arasında demokratik özellikler ve nitelikler açısından salınımlı bir karaktere sahip olmuştur. Zaman zaman toplumun önünde zaman zamanda toplumda yaşanan değişime direnç gösterme noktasında bir salınımda gidip gelmiştir. Kısaca bu çalışma çerçevesi içinde özellikle 1980 sonrası küreselleşmenin de etkileriyle birlikte değişen bürokrasinin niteliği, özellikleri ve değişimi Türkiye örneği üzerinden analiz edilmeye çalışılmıştır.

When bureaucracy is in question in Turkey, it’s frequently seen that almost everyone in the society starts to come up with certain negative thoughts. Unfavourable ideas such as coarseness, undemocratic functioning, rigmarole, having specific political attitudes and behaviours indicate that the negative legacy dating back from the past still has its impacts on today’s understanding of the term despite the changes in bureaucracy in today’s world. The bureaucratic structure of Turkey is in fact a natural and modern phenomenon in terms of organisation of nation-state construct. Hence, the nation-state can be considered to be in need of a state bureaucracy. While the nation-state establishes its power and authority by the medium of bureaucracy, in the same breath it comes under the dominance of bureaucracy and reveals the existence of a bureaucratic rulership. This relationship of dependence of the nation-state with bureaucracy brings up in time the existence of a government bureaucracy. The principal problem with bureaucracy in Turkey is not the fact that the state has a bureaucratic organisation, and this bureaucratic structure holds some structural specialties coming from the past, but instead is the fact that it doesn’t have a state bureaucracy in modern sense or to put it in reverse the existence of a “government bureaucracy” continues despite all the changes in the entire bureaucratic system. This situation is in fact directly in close relation with the approaches on the quality of the relationship between bureaucracy and politics, and it is necessary to give an answer to the question whether this situation constitutes a problem within this scope. It’s known that the bureaucratic politicisation has brought lots of problems regarding public administration up to present and these kinds of problems still continue to exist. Besides, another main problem of bureaucracy is its structural inequality with the other constituents of society. Turkish bureaucracy that always gathers power out of this inequality, has always been a source of tension between development and tradition. Turkish bureaucratic system has always had an oscillatory disposition in terms of democratic characteristics and qualities between the government in power and fellow citizens. It has oscillated in resisting the changes experienced from time to time in the society or in front of the society. In short, within the framework of this study, the characteristics, change and quality of bureaucracy that has altered with the effects of globalisation after 1980 as well, have been analysed in terms of the Turkish model.