Bu çalışmada, üniversite öğrencilerinin çocukluk çağı travmatik yaşantı düzeyleri ile, bağlanma stilleri ve savunma mekanizmaları arasındaki ilişkinin ortaya konulması amaçlanmıştır. Aynı zamanda bu ilişkinin demografik değişkenlere göre farklılık gösterip gösterilmediğine de bakılmıştır. Araştırmanın örneklemini İstanbul Arel Üniversitesi Meslek Yüksekokulu’nda farklı bölümlerde öğrenim görmekte olan 425 öğrenci oluşturmaktadır. Katılımcılara, Çocukluk Çağı Travmaları Ölçeği, İlişki Ölçekleri Anketi, Savunma Biçimleri Testi ve araştırmacı tarafından oluşturulan Sosyo-Demografik Bilgi Formu uygulanmıştır. Araştırma kapsamında tüm verilerin anlamlılık düzeyi p<.05 düzeyinde sınanmıştır. Araştırmadan elde edilen sonuçlara bakıldığında, çocukluk çağı travma düzeyi ile saplantılı ve kayıtsız bağlanma stilleri arasında pozitif yönde anlamlı bir ilişki olduğu saptanmıştır. Travma düzeyi ile immatür savunma mekanizmaları arasında pozitif yönde anlamlı bir ilişki bulunurken matür ve nevrotik savunma mekanizmaları arasında negatif yönde anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Korkulu bağlanma stili ile nevrotik savunma mekanizması arasında pozitif yönde anlamlı bir ilişki görülmüştür. Saplantılı bağlanma stili ile nevrotik ve immatür savunma mekanizmaları arasında anlamlı bir ilişki olduğu görülmektedir. Kayıtsız bağlanma stili ile matür, nevrotik ve immatür savunma mekanizmaları arasında anlamlı bir ilişki vardır. Ayrıca travma düzeyinin; cinsiyet ve şiddet yaşantısına göre anlamlı derecede farklılaştığı bulunmuştur. Bağlanma stillerinin de cinsiyet ve şiddet yaşantısına göre anlamlı derecede farklılaştığı bulunmuştur. Savunma mekanizmalarının; şiddet yaşantısı ve anne ya da baba kaybı yaşama durumuna göre anlamlı derecede farklılaştığı görülmüştür. Sonuçlar literatürdeki araştırmalarla birlikte tartışılmış, yorumlanmış ve önerilerde bulunulmuştur.

The purpose of this research is to examine the relationship between level of childhood traumatic experiences, attachment styles and defense mechanisms among university students. At the same time, it was also examined whether this relationship differs according to demographic variables. Participants of this research were 425 students from İstanbul Arel University. In this research, in addition to Childhood Trauma Questionnaire, Relationship Scale Questionnaire, Defense Style Questionnaire and Sociodemographic Questionnaire prepared by the researcher, has been applied. The level of Significance at p <0.05 was adopted. The results of this research shows that, there was a positive significant relationship between childhood trauma level and preoccupied and dismissing attachment styles. There was a significant positive relationship between the level of trauma and immature defense mechanisms, while a significant negative relationship was found between mature and neurotic defense mechanisms. There is a positive relationship between fearful attachment style and neurotic defense mechanism. It is seen that there is a significant relationship between the obsessive attachment style and neurotic and immature defense mechanisms. There is a significant relationship between indifferent attachment style and mature, neurotic, and immature defense mechanisms. In addition, the level of trauma; it was found to differ significantly according to gender and violence experience. It was found that attachment styles differ significantly according to gender and violence experience. Defense mechanisms it was observed that it significantly differentiated according to the experience of violence and the state of loss of mother or father. The results were discussed, interpreted and recommendations were made together with the researches in the literature.