İnsan kaynakları yönetimi uygulamalarının etkin bir şekilde olması örgüt içerisinde çalışanların iş yaşamında yalnızlıklarını da önemli ölçüde olumlu olarak etkileyebilecektir. Bu nedenle araştırmada temel amaç insan kaynakları yönetimi uygulamaları ile iş yaşamında yalnızlık arasındaki ilişkinin belirlenmesidir. Ayrıca insan kaynakları yönetimi uygulamalarının ve iş yaşamında yalnızlığın demografik faktörler açısından farklılaşmalarına bakılması da amaçlanmıştır. Bu amaç çerçevesinde basit tesadüfî örneklem yöntemi kullanılarak otel işletmelerinde istihdam edilen 310 çalışana veri toplama yöntemi olan anket aracılığıyla ulaşılmıştır. Otel işletmelerinde insan kaynakları yönetimi uygulamaları ile çalışanların iş yaşamında yalnızlıkları arasındaki ilişkinin belirlenmesine yönelik yapılan bu araştırmada korelasyon analizinin sonucuna göre otel işletmelerinde insan kaynakları yönetimi uygulamaları ile iş yaşamında yalnızlık arasında anlamlı düzeyde negatif yönlü yüksek bir ilişki olduğu tespit edilmiştir. Bu kapsamda insan kaynakları yönetimi uygulamalarının etkinliği arttıkça çalışanların iş yaşamında yalnızlık, sosyal arkadaşlık ve duygusal yoksunluk düzeylerinin azalacağını söylemek mümkündür. Bununla birlikte regresyon analizi sonuçlarına göre iş yaşamında yalnızlık bağımlı değişkeni insan kaynakları yönetimi uygulamaları tarafından açıklanabilmekte ve anlamlılık değerlerine göre bağımlı ve bağımsız değişkenler arasındaki tüm ilişkilerin anlamlı olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Araştırmada katılımcıların cinsiyet, yaş, turizm sektöründe ve işletmede çalışma süresine göre insan kaynakları yönetimi uygulamaları ve iş yaşamında yalnızlığın, katılımcıların medeni durum değişkenine göre insan kaynakları yönetimi uygulamalarının, katılımcıların eğitim durum değişkenine göre iş yaşamında yalnızlığın farklılık gösterdiği belirlenmiştir.

Effective human resource management practices can significantly affect workplace loneliness of the employees in an organization. Therefore, the main objective of the current research is to identify the relationship between human resource management practices and loneliness in the workplace. Besides, it is aimed to examine whether human resource management practices and loneliness in the workplace differ according to demographic factors. In this vein, 310 employees working in hotel enterprises were selected via random sampling method and interviewed via survey, which is a data collection tool. The results of the correlation analysis, which was conducted to explore the relationship between human resource management practices and employee loneliness in the workplace, report that there is a significant and negative correlation between human resource management practices and loneliness in the workplace. In this context, it can be asserted that the more efficient human resource management practices are the less loneliness, social friendship and emotional deprivation employees will experience in the workplace. On the other hand, the regression analysis results conclude that loneliness in the workplace (dependent variable) is explained by human resource management practices and all correlations between dependent and independent variables are statistically significant. In the current research, it is revealed that human resource management practices and loneliness in the workplace differ according to respondents' gender, age, years of experience in the tourism industry and the organization they work for, human resource management practices differ according to respondents’ marital status, and loneliness in the workplace differs according to respondents’ educational background.