Yeni doğan çocuk ile anne arasındaki bakım süreci ve etkileşimler aracılığıyla şekillen duygusal bağı ifade eden bağlanma, erken gelişim dönemindeki çocukların sosyal ve duygusal gelişimleri için önemli bir edinimdir. Erken çocukluk döneminin bağlanma için kritik evre olmasından dolayı, bu dönemde güvensiz bir bağlanma ilişkisinin deneyimlenmesi, bağlanmanın kesintiye uğraması veya güvenli bağlanma oluşturulamaması gibi problemler içsel çalışan modeller olarak adlandırılan zihinsel mekanizmalar aracılığıyla sonraki gelişim dönemlerinde de olumsuz etkilerini sürdürmektedir. Farklı sebeplerle annelerinden ayrılıp koruma altına alınan çocuklar hem önceki aile yaşantılarından güvensiz bağlanma deneyimleri taşımakta, hem de kurum ortamında birçok bakım elemanı ile yeni bağlanma ilişkileri kurmaya çalışmaktadır. Araştırmanın amacı koruma altına alınan çocuklarda bağlanma davranış örüntülerini ve kurumlarda bakım elemanlarıyla kurdukları bağlanma ilişkilerini değerlendirmektir. Bu doğrultuda İstanbul Aile, Çalışma ve Sosyal Politikalar Bakanlığı İl Müdürlüğüne bağlı hizmet veren çocuk evleri sitelerinde görev yapmakta olan 150 bakım elemanıyla araştırmacılar tarafından hazırlanan “Bağlanma Bakım Ortamı Görüşme Formu” ve “Bağlanma Fonksiyonları Anketi” kullanılarak birebir görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Araştırmada bakım elemanları genel olarak bağlanma fonksiyonlarını sağladıklarını ifade etmiştir. Araştırmanın sonuçlarına göre bakım elemanı başına düşen çocuk sayısı, çocuk başına düşen bakım elemanı sayısı, mesleki eğitim ve mesleki tecrübe bakım elemanlarının bazı bağlanma fonksiyonlarını sağlamalarını anlamlı düzeyde etkilemektedir. Ayrıca uzun süre kurumda kalma, kötü muamele geçmişi olumsuz faktörler olarak değerlendirilmiştir. Bakım elemanlarının değerlendirmelerine göre erken gelişim döneminde olma, kardeşle aynı kurumda kalma ve ev tipi yeni bakım hizmeti çocukların bakım elemanlarıyla duygusal bağ kurmasını kolaylaştırmaktadır. Son olarak ülkemizde çocuk evleri sitelerinde bakım altında olan çocuklarda kaygılı bağlanma, rastgele yakınlık ve dağınık bağlanma davranışları, bağ kuramama ve kaçınan bağlanma örüntülerinden daha sık görülmektedir. Çalışmanın sonunda korunma ihtiyacı olan çocuklarda güvenli bağlanma oluşumunun desteklenmesi için öneriler sunulmuştur.

Attachment is taken form through care process and interactions between a newborn child and the mother which is important acquisition for the social and emotional development of children during early development period. Due to the early childhood is critical period for attachment, problems such as the experience of an insecure attachment relationship, the interruption or failure of attachment in this period continue to affect person in a negative way during the later developmental periods through mental mechanisms called internal working models. Children who are separated from their parents and protected for different reasons have both insecure attachment experiences from previous family experiences and attempts to establish new attachment relationships with many caregivers in institutional care. The purpose of the study is to assess attachment behavior patterns in children under protection and the attachment relationships they build with caregivers in institutions. In this direction, one-on-one interviews were conducted using the "Attachment Care Environment Interview Form" and “Attachment Functions Questionnaire” prepared by the researchers with 150 caregivers working in the Children's Homes serving under the Provincial Directorate of the Ministry of Family, Working and Social Works of Istanbul. The caregivers stated that they generally provide the attachment functions. and stated that they provided these functions in a large way. According to the results of the study, the number of children per caregiver, the number of caregivers per child, educational and professional experience significantly affect the ability of caregivers to achieve some attachment functions. Long stay in institution and maltreatment history were considered as negative factors. On the other hand, being in early development, being in the same institution with the sibling, and home-type new care services make it easier for children to have emotional bonds with caregivers. Finally, anxious attachment, indiscriminate friendliness and disorganized attachment behaviors are more common in children under the care in Children's Homes in our country more than inhibited and avoidant attachment patterns. At the end of the study, the suggestions were provided to support safe attachment formation in children who are in need of protection