Arap toplumunda yazı ve yazılı kültürün mahiyeti İslam düşüncesinde birçok tartışmayı yönlendiren temel hususlardan biridir. Bu nedenle İslam öncesi dönemde sözlü ve yazılı kültürün mahiyeti bu tartışmaların tutarlı olması bakımından son derece önemli bir husustur. Bilginin yazılı olarak sonraki nesillere intikalinde yazının ve yazılı kültürün ne kadar önemli bir yere sahip olduğu inkâr edilemez bir gerçektir. Bununla birlikte yazılı olan hususların bilginin güvenilir bir şekilde nakli için tek başına da yeterli olduğu söylenemez. İslam öncesi Arap toplumunda da bilginin nakli büyük ölçüde şifahi kültür ile sağlanmıştır. Zira Arap kültüründe şifahi kültür çok önemli bir yere sahiptir. Ancak sözlü kültürün böyle güçlü olmasının nedeni, o kültür içerisinde yazılı kültürün hiç bilinmemesi veya yazıya dair hiçbir şeyin bulunmaması değildir. Zira sözlü kültürün yaygın olduğu toplumlarda yazı ve yazım araçlarının gelişiminin yavaş olması da tabiidir. Arap yazısının tarihi gelişimine bakıldığında, metinlerin okunmasını ve hatasız bir şekilde aktarımını kolaylaştıran harekeleme ve noktalama işaretlerinin Hz. Peygamber’in vefatını müteakip oldukça geç diyebileceğimiz bir dönemde yaygınlık kazandığı görülür. Noktalama işaretleri Hz. Peygamber döneminde bilinen bir husus olmakla birlikte, yazıda uzun bir süre uygulama alanı bulamamıştır. Arap yazısının bu gelişiminin, yazılı olan edebiyatın aktarılmasında bir kısım problemler ortaya çıkardığı şüphesizdir. İşte bu çalışma İslam öncesi dönemde yazılı kültüre dair hususların izini sürmeyi hedeflemektedir. Söz konusu döneme ilişkin haberlerden anladığımız kadarıyla sözlü kültür bu dönemde son derece baskın olmasına rağmen, dinî ve dinî olmayan metinlere ilişkin yazılı kültüre işaret eden birçok haber de bulunmaktadır.

The nature of writing and written culture in Arab society is one of the main issues that directs many discussions in Islamic thought. For this reason, the nature of oral and written culture in the pre-Islamic period is an extremely important issue in terms of the consistency of these discussions. It is an undeniable fact that writing and written culture have an important place in the transfer of knowledge in written form to the next generations. However, it cannot be said that the written matters alone are sufficient for the reliable transmission of information. In the pre-Islamic Arab society, the transmission of knowledge was largely provided by oral culture. Oral culture has a very important place in Arab culture. However, the reason why oral culture is so strong is not that written culture is not known at all or that there is nothing about writing in that culture. In societies where oral culture is common, it is natural that writing praxis and the development of writing tools is dramatically limited and slow. When we look at the historical development of the Arabic script, the use of punctuation marks that facilitated the reading and transferring the error-free texts became widespread long time after the death of the Prophet. There is no doubt this development of Arabic script created some problems in the transmission of written literatüre. This study aims to trace the issues related to written culture in the pre-Islamic period. As far as we understand from the news about the period in question, although the oral culture was extremely dominant in this period, there are also many news pointing to the written culture related to religious and non-religious texts.