2018-2025 yılları arasında Türkiye’de din sosyolojisi alanında tamamlanan 118 doktora tezinin konu ve yöntem eğilimlerini sistematik biçimde haritalamayı amaçlayan çalışmamız, veri setini yıllara ve üniversitelere göre düzenlenmiş tez şablonlarından derlemektedir. Nitel içerik analizi ve sistematik doküman incelemesi tasarımı bağlamında yapılan kodlamalar, sıfır tahmin ilkesi ile yalnızca tezlerin yöntem kısımlarında açıkça beyan edilen veri toplama ve analiz tekniklerine dayanmaktadır. Konu sınıflaması ise, literatüre uyumlu biçimde yürütülmektedir. Yöntem türleri nitel, nicel ve karma olarak standardize edilmekte; kuramsal ve belge temelli çalışmalar nitel kapsamında değerlendirilmektedir. Bulgular, tezlerin 85’inin nitel, 23’ünün nicel, 10’unun karma desenle yürütüldüğünü göstermektedir. Konu yoğunlaşmasının başta dindarlık, dinî yönelim ve sosyalleşme olmak üzere kuramsal, tarihsel ile siyaset–din, din-kimlik ve mezhep-dinî grup kümelerinde toplandığını göstermektedir. Yıllık eğilimde 2019-2021 döneminde üretim belirgin biçimde artmakta, 2021 tepe yılı sonrasında 2023’te düşüş ve 2024’te kısmi toparlanma izlenmektedir. Üniversiteler arası karşılaştırmada ampirik yönelim Ankara Üniversitesi ve Marmara Üniversitesi’nde belirginleşirken, Süleyman Demirel Üniversitesi’nde  kuramsal-belge ağırlığı öne çıkmakta, Uludağ Üniversitesi’nde ise teorik-ampirik denge dikkat çekmektedir. Konu ve yöntem eşleşmeleri, dindarlık ve dinî yönelim başlığında nicel ölçekli tasarımların; kimlik, mezhep ve siyaset–din başlıklarında nitel sahaya dayalı görüşme ve doküman-söylem analizlerinin baskın olduğunu ortaya koymaktadır. Araştırmamız, Türkiye’de din sosyolojisi doktora üretiminin ampirikleşen bir hatta ilerlediğini, ancak raporlama standartlarında (COREQ/SRQR-STROBE) ve veri analiz şeffaflığında iyileştirme payı bulunduğunu göstermektedir. Bulgular, konu ve yöntem tercihlerinin üniversite ekolleri ve erişilebilir saha ve arşiv ağlarıyla ilişkilendiğini; çevre, suç, ekonomi, popüler kültür gibi az çalışılmış alt alanlarda çeşitlenmenin artırılmasının kurumsal ekolojiyi dengeleyeceğini düşündürmektedir.

Our study, which aims to systematically map the topic and method trends of 118 doctoral dissertations completed in the sociology of religion in Türkiye between 2018 and 2025, compiles its dataset from thesis templates organized by year and university. The codings made in the context of a qualitative content analysis and systematic document analysis design are based on the zero-inference principle and rely only on data collection and analysis techniques explicitly stated in the methods sections of the theses. The topic classification is carried out in line with the literature. Method types are standardized as qualitative, quantitative, and mixed; theoretical and document-based studies are evaluated within the qualitative scope. The findings show that 85 of the theses were conducted with a qualitative design, 23 with a quantitative design, and 10 with a mixed design. They also show that topic concentration is clustered primarily in religiosity, religious orientation, and socialization, as well as in theoretical and historical studies, and in the clusters of religion–politics, religion–identity, and sect–religious group. In the annual trend, production increases markedly during 2019–2021, with a decline after the peak year of 2021 and a partial recovery in 2024. In the inter-university comparison, empirical orientation becomes evident at Ankara University and Marmara University, while a theoretical-document emphasis stands out at Süleyman Demirel University, and a theoretical–empirical balance is noteworthy at Uludağ University. The topic–method matches reveal that quantitative scale-based designs are dominant under the heading of religiosity and religious orientation; and that interview- and document/discourse-analysis-based qualitative field studies are dominant under the headings of identity, sect, and religion–politics. Our research shows that doctoral production in the sociology of religion in Türkiye is advancing along an empiricizing trajectory, but that there remains room for improvement in reporting standards (COREQ/SRQR-STROBE) and data-analysis transparency. The findings suggest that topic and method preferences are related to university schools and accessible field and archive networks, and that increasing diversification in under-studied subfields such as environment, crime, economy, and popular culture will balance the institutional ecology.