Kur'an-ı anlamanın önemli bir usul kuralı ayetler arası ihkamın nesihten evla olduğudur. Dolayısıyla nesih sadece iki ayet arasındaki zahiri bir çelişkiden dolayı ileri sürülmemelidir. Belki ikincisi birincinin açıklaması, tahsisi, istisnası ya da ğayesidir. Bu durumlarda da birincinin neshedildiğini söylemek doğru değildir. Konuyu -uzun uzadıya- tartışmak ve ele almak için, bir örnek üzerinden zikretmek gerekiyor: Nisa suresinin 15. ve 16. ayetleri... İlki kadınların hapsedilmesinden, ikincisi ise erkeklerin zarar vermesinden bahsediyor. Çoğu kişi, bu iki ayetin Nur suresinin ikinci ayeti olan kırbaç ayetiyle neshedildiği görüşündeyken, bazıları da iki ayetin muhkem kabul edildiği görüşündedir. Daha sonra bu bazıları da iki ayetin muhkemlik yönü noktasında ihtilafa düştüler. Bu makale konuyu tümevarım metodu kullanarak analitik bir şekilde ele almıştır. Sonuç olarak Nisa suresindeki iki ayetin muhkem olduğu ve Nur suresindeki ayet ile neshedilmediğini ortaya koymuştur. Bu husus iki yönden ortaya konulmuştur. Birincisi, hapis, zarar verme ve kırbaçlamanın farklı olması, bunların birleştirilebilen farklı cezalar olması ve aralarında herhangi bir çelişki olmaması açısından bunları Nur suresindeki ayet ile uzlaştırmak veya burada bir genelleme, beyan ve tahsis olduğunu söylemek. İkincisi: Nisâ suresindeki iki ayet, kadın ve erkek arasındaki zinaya ilişkin iki farklı hükümden söz etmektedir. Lezbiyenlik ve livatadan söz etmektedir ve bu, bazı müfessir, usulcü ve büyük fıkıhçıların görüşüdür.

Among the principles of how to interpret the Holy Qur'an: That is, validating a verse is more appropriate than abrogating it, i.e., saying that a verse is valid is more appropriate than saying that it is abrogated. Therefore, it is not valid to say that a verse is abrogated just because of an initial contradiction between two verses, as the second verse may be a clarification of the first, a particularization of it, an exclusion from it, or a directive to an ultimate objective, thus, it is not valid to say that the first verse is abrogated. To address this issue further, it is necessary to mention an example, namely: The fifteenth and sixteenth verses of Surah al-Nisa, where the first verse addresses the imprisonment of women, while the second verse addresses causing hurt to men. Most scholars have argued that the second verse of Surah al-Nur - the verse about lashing - has nullified the two verses, while others have argued that the two verses are authoritative and valid. Then these other scholars disagreed in indicating the validation and interpretation of the two verses so that the ostensible contradiction is removed.

The article deals with this topic through a comparative inductive analytical methodology. It concludes that the two verses in Surah al-Nisa are muḥkamah (valid) and have not been abrogated by the verse in Surah al-Nur. This is achieved through directing these verses from two aspects, the first of which is to reconcile them with the verse of al-Nur in terms of the distinction between imprisonment, harm and lashing, and that they are different punishments that can be combined without contradicting each other, or that there is a generalization, clarification and particularization in this regard. The second is that the two verses in Surah al-Nisa refer to two different judgments about adultery between a man and a woman, as they relate to lesbianism and sodomy, a view held by some interpreters, usulis, and major fiqh scholars