Dünyaya belli sorumluluklarla gelen insan, iyilik ve kötülük yapma eğilimine sahip bir varlıktır. Unutan
bir varlık olması, ona iyilikleri ve kötülükleri hatırlatma ihtiyacını ortaya çıkarmıştır. İşte insanın bu yapısından
dolayı onu iyiliğe yönlendirmek, kötülükten alıkoymak amacıyla edebiyatımızda nasihatname ve pendname
türü pek çok eser yazılmıştır. Bu eserler, insanları iyiye, güzele yönlendiren, kötülükten alıkoyan, onlarda
erdemli davranışların oluşmasına katkı sağlayacak bir içeriğe sahiptir. Türk İslam edebiyatında nasihatnâme,
pendnâme şeklinde nasihat içerikli pek çok eser yazılmıştır. Nasihate dair müstakil eserlerin dışında yazılan
dinî-tasavvufî içerikli eserlerde de konu ele alınmıştır. Toplumu iyiliğe yönlendirmek, kötülükten alıkoymak
amacı ile yazılan müstakil veya diğer eserlerin içeriğinde yer alan nasihat konusu, yazanın bulunduğu ilmî ve
manevî ortamın etkisinin izlerini taşımaktadır. Bu çalışmada 17. yüzyılın önemli mutasavvıflarından Niyâzî-i
Mısrî’nin şeyhi Ümmî Sinân’ın aşk ekseninde nasihat anlayışı Dîvân’ında yer alan şiirleri bağlamında ortaya konmaya çalışılmıştır. Ümmî Sinân’ın Dîvân’daki şiirleri doğrudan veya dolaylı anlatımla aşk ve aşkla irtibatlı
konulardaki nasihat içerikli olmaları yönü ile incelenmiştir. Ümmî Sinân’ın aşk merkezli nasihat anlayışında
gündelik hayata dair konulardan uzak, sûfî bir bakış açısı ile aşk başta olmak üzere varlık-yokluk-benlikten
geçmek, tevhid, kalp, dünya-mâsivallah, zâhid, irfân-ârif-ilm-i ledün, fenâ-bekâ, insân-ı kâmil-kemâlât, zikir,
Hak yol-bâtıl yol, Hakk’a dostluk-bağlılık, fâil-i mutlak, akıl, şeriat-tarikat-marifet-hakikat konularına temas
ettiği görülmüştür. Bu da bir sûfînin yaşadığı çağın gündelik hayatı içinde kendini sınırlamadığı, her zaman
mânevî gelişim için gerekli aşk gibi ana konuları değişmez gündem yapması yönü ile dikkate değer bir
durumdur. 

Coming into the world with certain responsibilities, man is a being with the tendency to do good
and evil. The fact that he is a forgetful being has created the need to remind him of good and evil deeds. Because
of this nature of man, many works of advice and pendname have been written in our literature in order to guide
him to goodness and prevent him from evil. These works have a content that directs people to the good, the
beautiful, prevents them from evil, and contributes to the formation of virtuous behavior in them. Many works
of advice in the form of nasihatnâme, pendnâme were written in Turkish Islamic literature. Apart from detached
works on advice, the subject was also discussed in religious-sufic works. The subject of advice in the content
of detached or other works written with the aim of directing the society to goodness and preventing it from evil
bears the traces of the influence of the scientific and spiritual environment in which the writer was located. In
this study, Ümmî Sinân, the sheikh of Niyâzî-i Mısrî, one of the important Sufis of the 17th century, has tried
to reveal his understanding of advice on the axis of love in the context of his poems in his Dîwân. Ümmî Sinân's
poems in Dîvân have been analyzed in terms of their direct or indirect expression of advice on love and loverelated subjects. In Ummī Sinān's love-centered understanding of advice, far from the issues of daily life, with
a Sufi perspective, love, especially love, existence-existence-passing through ego, tawhid, heart, worldmāsivallah, zāhid, It has been observed that he touches upon the subjects of irfân-ârif-ilm-i ledün, fenâ-bekâ,
human-kâmil-kemâlât, dhikr, the path of truth and the path of falsehood, friendship and devotion to the truth,
fâil-i absolute, intellect, sharia-tarîqat-marifat-truth. This is noteworthy in the sense that a Sufi does not limit
himself to the daily life of the age in which he lives, but always makes the main topics necessary for spiritual
development, such as love, a constant agenda.