Vahiy, kelam ilminin en temel konularından biri olup, hem Allah’ın ilahi mesajlarını peygamberlerine iletme biçimini hem de bu mesajların mahiyetini incelemektedir. Sözlük anlamı itibariyle "gizli bir bildiri" veya "ilham" anlamına gelen vahiy, kavramsal olarak Allah’ın peygamberlerine doğrudan ilettiği ilahi mesajları ifade eder. Vahyin temel niteliği, bu mesajların Allah’tan geldiği ve insan düşüncesinden tamamen bağımsız olduğu gerçeğidir. Kur'an-ı Kerim de bu vahyin bir ürünü olarak, Peygamber Efendimiz’in (sav) kişisel düşüncelerinden ve duygularından bağımsız, Allah’tan gelen bir kelamdır. Bu bağlamda, vahyin ilahi kaynağını doğrulayan en önemli delillerden biri, Peygamber Efendimiz’in bazı içtihadî görüşlerinin bizzat vahiy aracılığıyla düzeltilmiş olmasıdır. Bedir Savaşı esirleri hakkında alınan karar, Hz. Zeyneb ile evlilik meselesi, Abdullah bin Ümmü Mektûm ile ilgili olay ve Peygamberin amcası Ebu Talib için bağışlanma dileğinde bulunması gibi hadiseler, Kur'an’ın Peygamberin insani duygularına rağmen ilahi iradeyi ortaya koyduğunu gösterir. Bu örnekler, Kur'an’ın Peygamberin içsel dünyasından değil, ilahi bir kaynaktan geldiğinin açık delilidir. Oryantalistler, vahyin mahiyeti üzerine çeşitli şüpheler ileri sürerek, vahyin aslında bir tür zihinsel rahatsızlık veya psikolojik durum sonucu oluştuğunu iddia etmişlerdir. Ancak bu iddialar, kelam ilmi çerçevesinde derinlemesine ele alınmış ve güçlü delillerle çürütülmüştür. Kelam ilminin temel görevlerinden biri, bu tür yanlış iddiaları ortadan kaldırarak, vahyin ilahi gerçekliğini ortaya koymaktır. Bu çalışma da, oryantalistlerin öne sürdüğü bu iddiaların bilimsel yöntemlerle çürütülmesini amaçlamaktadır. Vahyin, zihinsel bir rahatsızlık ya da psikolojik bir durumun değil, aksine insanlığa rehberlik eden ilahi bir hakikat olduğu, bu çalışmada açık ve net bir şekilde ortaya konulacaktır.

Revelation is one of the fundamental subjects of the science of Kalām, examining both the manner in which Allah conveys His divine messages to the prophets and the nature of these messages. Linguistically, the term "revelation" means "a hidden communication" or "inspiration," while conceptually, it refers to the divine messages that Allah directly conveys to His prophets. The core characteristic of revelation is that these messages originate from Allah and are entirely independent of human thought. The Qur'an, as a product of this revelation, is the word of Allah, free from any personal emotions or thoughts of the Prophet (peace be upon him). One of the most compelling pieces of evidence affirming the divine source of revelation is that some of the Prophet's own interpretative judgments were corrected through revelation. Incidents such as the decision regarding the prisoners of the Battle of Badr, the matter of marriage to Zaynab, the episode involving Abdullah bin Umm Maktum, and the Prophet's plea for forgiveness for his uncle, Abu Talib, demonstrate that the Qur'an reflects the divine will rather than the Prophet's human emotions. These examples are clear proof that the Qur'an originates from a divine source rather than from the Prophet's internal world. Orientalists have cast doubt on the nature of revelation, asserting that it may have resulted from a psychological disorder or mental condition. However, these claims have been thoroughly analyzed and refuted within the framework of Kalām using strong evidence. One of the primary tasks of Kalām is to dispel such misconceptions and affirm the divine reality of revelation. This study aims to scientifically disprove the claims made by Orientalists, emphasizing that revelation is not a mental disorder or psychological condition, but rather a divine truth that serves as a guide for humanity.