“Türk Din Mûsikîsi” adıyla Ankara Üniversitesi İlâhiyat Fakültesi’nde 1968-69 eğitim-öğretim yılında ders olarak okutulmaya başlanan Dinî Türk Mûsikîsi hakkında kaleme alınan ilk eser, İsmail Baha Sürelsan tarafından ders kitabı şeklinde hazırlanan ve 1972 yılında TRT Merkez Müzik Dairesi tarafından Ankara’da basılan “Dinî Türk Mûsikîsine Giriş” adlı eserdir. Gerek bu eserde ve gerekse bundan sonra telif olunan eserlerde Dinî Türk Mûsikîsi kavramları ve konuları hakkında bilgiler verilmiş, izâha muhtaç konularda birtakım açıklamalarda bulunulmuştur. Ancak yapılan bu izâhatlarda maalesef tam bir birliktelik sağlanamamış, başta bu bilim ve sanat dalının ismi olmak üzere, form ile tür kavramları, türlerin sayısı ve Tasnifi vs. gibi bazı konularda birbirinden farklı ifâdeler yer almıştır. Bu durum, zihinlerde istifhâm ve tereddütlere yol açtığı gibi konuşma ve yazı dilinde de birbirinden farklı ve çelişkili ifâdelerin ortaya çıkmasına sebebiyet vermiştir. Bu olumsuz durumun acilen müspet yönde değişmesi gerekmektedir ki, bunun da ancak uzmanlardan oluşan bir komisyonun bağlayıcı nitelikteki kararlarıyla mümkün olacağını düşünmekteyiz. Dinî Türk Mûsikîsi’nin ihtilâflı kavram ve konuları ile bunlara ait düşünce ve tavsiyeleri dile getirdiğimiz bu çalışma bir ön bilgi mâhiyetinde olup, kavram kargaşasını bitireceğine inandığımız ve bir an evvel kurulmasını ümit ettiğimiz komisyonun vereceği kararlara katkı sunacaktır. Dini Türk Müziği ile ilgili tespit, düşünce ve tavsiyelerimizden bazıları şunlardır: Türk Din Müziği'ni "Dini Türk Müziği" olarak tanımlamak daha doğru olacaktır; "Form" kelimesi yerine "Tür" kavramını kullanmak daha doğru olacaktır; tek bir örneği olduğu için Mevlid, Mi'râciyye, Reğâibiyye, Muhammediyye ve Ferâciyye'yi, "Dini Türk Musikisi Eserleri" olarak nitelemek daha uygun olacaktır; Temcîd, Mevlid, Mi'râciyye, Reğâibiyye ve Ferâciyye'yi, birden fazla tür içerdiği için "dini törenler" olarak tanımlamak daha doğru olacaktır; Kur'ân, Ezân ve Kâmet'in uygulama biçimleri olan Müezzinlik, Câmi Müezzinliği, Cumhûr Müezzinliği, Hutbe, İmâmet, Terâvîh Tertîbi, Mahfel Sürmesi ve Tardiyye'yi ayrı bir tür olarak tanımlamamak daha doğru olacaktır.  

The first work written about Religious Turkish Music, which was started to be taught as a course in the 1968-69 academic year at Ankara University, Faculty of Theology, under the name “Turkish Religious Music”, it is a work called “Introduction to Religious Turkish Music”, which was prepared as a textbook by İsmail Baha Sürelsan and published in Ankara in 1972 by the TRT Central Music Department. Both in this work and in works copyrighted thereafter information about the concepts and subjects of Religious Turkish Music was given, and some explanations were made on the subjects that needed explanation. However, unfortunately, a complete unity could not be achieved in these explanations, notably the name of this branch of science and art, the concepts of form and genre, the number and classification of species, etc. there are different expressions on some issues. This situation causes resentment and hesitations in the minds, as well as the emergence of different and contradictory expressions in spoken and written language. This negative situation urgently needs to change into a positive direction, and we think that this will only be possible with the binding decisions of a commission composed of experts. This study, in which we express the controversial concepts and issues of Religious Turkish Music, and the thoughts and recommendations regarding them, is a preliminary information and will contribute to the decisions of the aforementioned commission. Some of our findings, thoughts and recommendations regarding Religious Turkish Music are as follows: It would be more correct to describe Turkish Religious Music as "Religious Turkish Music"; It would be more correct to use the concept of "type" instead of the word "form"; Since there is only one example, it would be more appropriate to describe the Mevlid, Mi'râciyye, Reğâibiyye, Muhammediyye and Ferâciyye as "Religious Turkish Music Works"; It would be more accurate to describe Temcîd, Mevlid, Mi'râciyye, Reğâibiyye and Ferâciyye as "religious ceremonies" since they contain more than one type; It would be more correct not to describe Müezzinlik, Câmi Müezzinliği, Cumhûr Müezzinliği, Hutbe, İmâmet, Terâvîh Tertîbi, Mahfel Sürmesi and Tardiyye, which are the forms of application of the Kur'ân, Ezân and Kâmet as a separate genre.