Muhteva, kullanılan malzeme ve beslendiği kaynaklar bakımından Klasik Türk Edebiyatı büyük bir zenginliğe sahiptir. İster hayalî bir tablo içerisinde olsun ister doğanın bir tasviri  tabiat unsurları şiirde geniş bir yer tutmuştur. Tabiat unsurları arasında deniz ve akarsular Divan şairinin şiirlerinde en çok kullandığı unsurların başında gelir. Genel olarak su motifi ve onun içinde akarsular, Divan şairleri için farklı çağrışımlara nesne olmuştur. Akarsular, hem suyundan içme, ulaşım, taşımacılık vb. ihtiyaçlarda yararlanılması hem de kenarına gidilerek rahatlama ve ruhu dinlendirme imkânı sağlaması, mesire ve bezm meclislerine mekan olması bakımından eskilerin yaşantısında önemli bir yer taşımaktaydı. Divan şiirinde de tabiat tasvirlerinin çoğunda yer alan akarsu, vazgeçilmez bahçe unsurlarından servi ile birlikte çeşitli benzetmeler ve imajlarda yer alır. Şiirde genel olarak akarsu, âb-ı revân, cû (cûy), cûybâr vb. kelimelerle ifade edilir. Akarsuların özel isimleri ile kullanımlara da Divan şiirinde sıkça rastlanmaktadır. Tıpkı meşhur özellikleriyle ülke, şehir, yerleşim noktaları vb. zikredildiği gibi, Divan şairleri akarsu, nehir, ırmak isimlerini de çeşitli bağlamlarda kullanmaktadırlar. Bazen bunlar herkesin kullandığı kalıp unsurlar olsa da çoğu zaman gerçek coğrafî unsurlardır. Divan şiirinde coğrafî unsur olarak kullanılan nehirler, çıktıkları kaynak, geçtikleri yerler, akış özellikleri; taşmaları veya kurumaları; sularının bolluğu ve coşkunluğu, mevsimsel görünümleri, suyunun tadı vb. yönleriyle çeşitli sanatlar eşliğinde beyitlerde yer almaktadır. Akarsuların adları çeşitli çağrışım, benzetme, telmih ve diğer sanatlar içerisinde kullanılmaktadır. Özellikle âşığın gözyaşı için benzetme unsuru olarak kullanılan akarsular, birçok beyitte de tabiattaki gerçeklilik özelliğiyle, şairin hayal gücü ve sanatının kudretiyle birleşerek tasvir edilen doğal bir tabloda da yer almaktadır.

Classical Turkish Literature has a great richness in terms of content, materials and sources. Natural elements, whether in an imaginary panorama or a depiction of nature, take an important place in the poetry. Among the natural elements, sea and rivers are the elements, that the Divan poets used most in their poems. In general, the water motif and the rivers within it have been the object of different connotations for Divan poets. Rivers always had an important role in the life of the ancient people, both in terms of using their water for drinking, transportation, etc., as well as providing the opportunity to relax and taking breath by going to the riverside, and as a venue for entertainment. The streams, which is included in most of the descriptions of nature in Divan poetry, is featured in various metaphors and images together with the cypress tree, one of the indispensable garden elements. In poetry, generally streams, expressed in words like âb-ı revân, cû (cûy), cûybâr etc. The use of special names of rivers is also frequently encountered in Divan poetry. Just like countries, cities or settlements etc. with their famous features as mentioned in the poetry, Divan poets also use the names of streams and rivers in various contexts. Although sometimes these are stereotyped elements that everyone uses, most of the time they are real geographical elements. Rivers used as geographical elements in Divan poetry, wiht their sources, the places they pass through, their flow characteristics; overflow or drying out; the abundance and flushed of their waters, their seasonal appearance, the taste of their water, etc. are included in couplets within various arts. The names of rivers are used in various connotations, similes, allusions and other arts. Streams, which are used as an analogy element especially for the lover's (âshik) tears, are also included in many couplets in a natural panorama depicted by combining the reality of nature with the poet's imagination and the power of his art.