Ruşen Eşref Ünaydın,  edebî hayatına Batı edebiyatından yaptığı tercümelerle başlar.  Deneme, çocuk şiiri, mensur şiir, edebî röportaj, hatıra gibi türlerde eser veren yazar, asıl ününü Türk edebiyatına “edebî röportaj”ı kazandırmakla sağlar. Türk edebiyatının önde gelen şair ve yazarlarıyla yaptığı röportajları, önce 1917 ve 1918 yıllarında Vakit gazetesi ve Türk Yurdu dergilerinde tefrika ettirir, akabinde de “Diyorlar Ki” adıyla kitaplaştırır. Eser, sadece bir türün başlangıcına kaynaklık etmekle kalmaz uhdesinde taşıdığı orijinallikle, önemini günümüze kadar artırarak devam ettirir.  Bu eserinden mütevellit sanat ve edebiyat camiasında “Diyorlar ki muharriri” diye anılan Ruşen Eşref, mezkûr eserini on sekiz şair ve ediple yaptığı röportajla vücuda getirir. Eserde yer alan zatlar, Tanzimat’tan Servet-i Fünûn’a, Fecr-i Âti’den Millî Edebiyat’a 19.yüzyılın ikinci yarısından 20.yüzyılın ilk yarısına kadar kaleme aldıkları eserlerle Türk edebiyat tarihinde iz bırakmış kişilerdir. Röportaja katılan şair ve yazarların Ruşen Eşref’in sorduğu sorulara -siyasî konulara hemen hiç girmeden- kültür, sanat, dil ve edebiyat çerçevesinde verdikleri cevaplar, ilgili araştırmacı ve sanatseverler açısından kıymetlidir. Ayrıca bu zevatın yaşadıkları devirle kendilerinden önceki devri algılayış ve açıklayıştaki tavırları; akranlarıyla selefleri hakkındaki mülahazaları, günümüz araştırmacılarına önemli ipuçları vermektedir. Bu çalışmada, mahdut başlıklar altında, eserdeki kültür, sanat, dil ve edebiyata dair fikirler ele alınıp incelenmiş ve neticede Türk edebiyatında eski - yeni, halef - selef mevzularıyla ilgili tartışmaların güncelliğini kaybetmeden devam ettiği kanaatine varılmıştır.

Ruşen Eşref Ünaydın's literary life begins with his translations from Western literature. The author, who works in genres such as essays, children's poetry, prose poetry, literary conversation, and memoir, achieves his real fame in Turkish literature by arranging "literary conversation". He had his interviews with the leading poets/authors of Turkish literature serialized in the Vakit newspaper and Türk Yurdu magazines in 1917 and 1918, and then published them as a book under the name "Diyorlar Ki ". The work not only serves as a source for the beginning of a genre, but maintains its value until today with the originality it carries. Ruşen Eşref, who is known as "they say his author" in the art and literature community after this work, brings his work together with an interview with eighteen poets and writers. The people in the work are the people who left their mark in the history of Turkish literature with the works they wrote from the Tanzimat to Servet-i Fünûn, from Fecr-i Âti to National Literature, from the second half of the 19th century to the first half of the 20th century. The answers to the questions of the poets and writers who participated in the interview with the content of culture, art, language and literature -without going into the political conversations- are valuable for the researchers and art lovers. In addition, this person's perception of the period they lived in and the period before them and their clear understanding; Operational considerations of their peers and their predecessors provide important clues to our researchers. In this case, under limited beliefs, the clues about culture, art, language and literature in the work were discussed and examined, and as a result, it was concluded that the discussions on the old - new, successor - predecessor issues in Turkish literature continue without losing their currency.