Hayatı hakkında detaylı bilgiler bulunmayan Nüvîsî’nin 16.yüzyıl şairi olduğu ve Eyüp naipliği yaptığı kaynaklarda kayıtlıdır. Divanı olup olmadığı henüz bilinmemekle beraber, mecmualarda şiirleri mevcuttur. Nüvîsî’nin çalışmamıza konu olan “Şehrengîz-i İstanbul” eseri, yazma halinde Paris Milli Kütüphanesi’nde bulunmaktadır. Eser üzerinde bir tanıtım ve transkripsiyon çalışması yapılmıştır. Mesnevi nazım şekliyle yazılan şehrengiz, 166 beyitten oluşmaktadır. Münacaat, Bahar Tasviri, Sebeb-i Telif, Şehir Tasviri bölümlerinden sonra “Evsâf-ı Hûbân” adıyla asıl konuya geçilmiş burada yer verdiği 27 ismi, mesleklerine göre vasıflandırmış ancak daha çok isimlerinin anlamlarını öne çıkararak anlatmıştır. “İsmiyle müsemma olmak” deyimiyle açıklayabileceğimiz bu durum, şehrengizde bir özellik olarak karşımıza çıkar. Şair, her isme üçer beyit ayırmıştır. Metin incelendiğinde dönemin İstanbul manzarasını insanıyla resmeden bir tabloyla karşılaşırız. Ancak bu tablo, daha çok insanî bir portreyi andırır. Nüvîsî, İstanbul’un mekân tasvirlerini değil; tanıdığı bildiği dostlarının tasvirini vermeyi tercih eder. Sebeb-i telif bölümünde İstanbul için bir şehrengiz yazacağını ve bunun kıyamete kadar kalacağını söyler. İstanbul’un her köşesinde bir köşk, kasır veya saraya rast gelindiğini, sokaklarında her milletten insanla karşılaşıldığını, görkemli camileriyle “en güzel” olduğunu ifade eder. Eser geleneğe uyularak dua ile sonlandırılır. Bu çalışmada özellikle şairin bahsettiği isimlerin meslek ve kişilik hususiyetlerini dikkate alarak devrin insan manzarasını görmeye ve anlatmaya çalıştık. Çalışmada daha çok metin tahlili ve incelemesi yöntemi benimsenmiştir.

There is no detailed information about his life, it is recorded in the sources that Nuvîsî was a 16th-century poet and was the regent of Eyup. Although it is not yet known whether it has a diwan, there are poems in mecmuas. Nüvîsî's "Şehrengîz-i İstanbul" work, which is the subject of our study, is in Paris National Library as a manuscript. An introduction and transcription work has been done on the work. After the chapters of Munacaat, Depiction of Spring, Reason of Writing and Description of the City, the main subject is started with the name of “Qualities of Beauties”. He qualified 27 names according to their professions, but mostly he explained the meanings of their names. his situation, which we can explain with the phrase “living the meaning of ıts name”, appears as a feature in shehrengiz. The poet divided three couplets for each name. When the text is examined, we come across a painting depicting the Istanbul landscape of the period with its people. However, this painting is more like a human portrait. Nüvîsî is not the spatial depictions of Istanbul; He prefers to portray his friends he knows. He says that he will write a shehrengiz for Istanbul in the reason writing section and that it will remain until doomsday. He expresses that there is a mansion, a pavilion or a palace in every corner of Istanbul, people of all nations are encountered in the streets, and it is "the most beautiful" with its magnificent mosques. The work is ended with a prayer, following tradition. In this study, we tried to see and explain the human landscape of the period, especially considering the profession and personality characteristics of the names mentioned by the poet. In the study, mostly text analysis and analysis method was adopted.