Kültür toplumların maddi ve manevi bütün üretimleri olarak bir kimlik göstergesidir. Toplumların kendi milli bilinçlerini kaybetmeden varlıklarını sürdürebilmeleri için geçmişten beri birikerek süregelen kültürel belleklerini korumaları ve gelecek kuşaklara aktarmaları gerekmektedir. Kültürü korumak ve gelecek kuşaklara aktarmak için ise kültürel ürünlere işlevsellik katmak ve onları çağın şartlarına göre güncellemek gerekmektedir. Aksi takdirde toplumların kimliklerini ifade eden kültürel değerleri küreselleşen dünyanın meydana getirdiği tek tipleşmenin içinde erime tehlikesiyle karşı karşıyadır. Diğer taraftan genç kuşakların bu şartlar altında “eski” yerine “yeni” olana yönelik eğilimi kültürel çeşitliliği daha da azaltıcı bir etkiye sahiptir.  Bu bakımdan kültürel ürünleri kültür ekonomisi bağlamında değerlendirmek, koruma ve gelecek kuşağa aktarmanın sağlanmasında faydalı olacaktır. Toplumlar kültürel miraslarını gelecek kuşaklara aktarabilmek ve dolayısıyla kimliklerini koruyabilmek için kendilerini dışarıya açmak ve görünür olmak zorundadır. Bu şekilde kültürlerini dönemin gerektirdiği bir işlevsellik temelinde kullandıklarında kalıcılık ve aktarım olacaktır. Bu bağlamda bu çalışmada kadın kooperatiflerinin çalışmalarının kültürü koruma ve gelecek kuşaklara aktarmadaki katkısı, kültür ekonomisi bağlamında ve Ordu’daki kadın kooperatifleri örneği üzerinden incelenmiş ve tartışılmıştır. Çalışmada doküman analizi yöntemi kullanılmıştır. Kültür ekonomisine yönelik kültürü metalaştırıp tek tipleştirdiği, insanları ise doyumsuz tüketiciler hâline getirdiği şeklindeki birçok olumsuz eleştiriye karşın çalışmada, kültür ekonomisinin kültürü korumada katkı sağlayıcı olabileceği iddia edilmektedir.  Çalışmada Ordu’daki kadın kooperatiflerinin yöresel ürünleri kültür ekonomisinin araçlarını kullanarak pazarladıkları ve bunun sonucunda ise hem ekonomik kalkınmaya katkı sunarlarken hem de kültürel ürünlerin korunmasına yarar sağladıkları sonucuna varılmıştır.

Culture is an indicator of identity, encompassing both the tangible and intangible products of societies. To sustain their existence without losing their national consciousness, societies must preserve their cultural memory, accumulated over time, and pass it on to future generations. To safeguard culture, it is essential to enhance the functionality of cultural products and adapt them to the conditions of the era. Otherwise, the cultural values that define a society’s identity risk dissolving into the uniformity created by globalization. Additionally, the tendency of younger generations to favor modern trends over traditional practices further diminishes cultural diversity. From this perspective, evaluating cultural products within the framework of the cultural economy can play a beneficial role in ensuring their preservation and transmission. Societies must open themselves to the world and maintain visibility to transfer their cultural heritage and preserve their cultural identity. By adapting their culture to the needs of the times, they can achieve both permanence and continuity. In this context, this study examines the contributions of women’s cooperatives to preserving and transmitting culture to future generations within the framework of the cultural economy, using women’s cooperatives in Ordu province as a case study. The study used document analysis as its primary research method. Despite criticisms that the cultural economy commodifies and homogenizes culture, reducing diversity, this study argues that the cultural economy can contribute positively to cultural preservation. The findings indicate that women’s cooperatives in Ordu market local products using the tools of the cultural economy, thereby contributing to both economic development and the preservation of cultural products.