Arap kültür, sanat ve edebiyatında geçmişten modern döneme kadar oluşan birikim, Batıdan alınan bazı değerlerle buluşturularak yeni bir sentez oluşturulmuştur. Modern Arap edebiyatını da özellikle ilk dönemlerinde derinden etkileyen bu zengin birikim arasında Eyyâmu’l-‘Arab’ta anlatılan hikâyeler, Kur’ân-ı Kerim’de anlatılan kıssalar, Bin Bir Gece Masalları, Kelîle ve Dimne, halk hikâyeleri, seyahatnameler, makâme türü eserler ve Cahiliye döneminden modern döneme kadarki klasik Arap şiiri gibi unsurlar sayılabilir. Modern Arap edebiyatında kalem oynatan yazarlar özellikle neoklasik dediğimiz ilk dönemde yüzlerini geçmişten gelen bu zengin mirasa çevirmişlerdir. Arap ülkelerindeki Batı kültürünün etkisi, genelde Suriye’nin Hıristiyan azınlıklarında ve Kahire’de görülmüştür. Özellikle Mısır, hidivlerin kısmî hoşgörüleri sayesinde adeta bir cazibe merkezi haline gelmiştir. Bu dönemde Batıdan yapılan tercümeler ve uyarlamalar Batı kültür ve edebiyatının tanınmasını sağlamış, daha özgün eserler ortaya konulmasının ilk aşamasını oluşturmuştur. Böylece Batı tarzı roman, hikâye, tiyatro ve deneme benzeri yeni türlerde eserler verilmeye başlanmıştır. Bu dönemin başında, geleneksel ve modern unsurlar iç içe varlıklarını sürdürmüşlerdir. Kurgu söz konusu olduğunda böyle bir canlanma için emsaller ve modeller arayışında daha önceki Arap nesir geleneğinin araştırılmasını içeriyordu. Her ne kadar roman ve hikâye için Bin Bir Gece Masalları zengin bir içerik olarak tercih edilmesi geren bir miras olarak görülse de bu kaynak popüler kültürün bir membaı olarak görüldüğünden kabul görmedi.  Bunun yerine bu türlerde, dil ve edebî açıdan daha yüksek bir kaynak kabul edilen makâme türü çalışmalar tercih edildi. Bin Bir Gece Masalları zengin içerikleriyle ancak tiyatro türü çalışmalarda kendine yer bulabildi. Bu zengin içeriği nedeniyle Modern Arap tiyatrosunun kurucusu olarak kabul edilen Mârûn en-Nakkâş (ö. 1855) tiyatrolarını oluştururken Ebu’l-Hasan el-Muğaffel (Avanak Ebu’l-Hasan, 1850) adlı tiyatrosunun konusunu buradan seçti. Kendisinden sonra Suriye tiyatrosunun öncüsü sayılan Ebû Halîl el-Kabbânî (ö. 1902) de bazı tiyatrolarının konusunu buradan seçmeyi tercih etti. Bu durum sonraki tiyatro yazarları için bir örnek teşkil etti. Bu tiyatrocular; siyâsî, içtimaî, felsefî ve dinî düşüncelerini buradan seçtikleri hikâyeler ve karakterler üzerinden bina etmeye çalıştılar.

A new synthesis was created by bringing together the accumulation of Arab culture, art and literature from the past to the modern period with some values ​​taken from the West. Among this rich accumulation, which deeply affected modern Arabic literature, especially in its early periods, the stories told in Ayyâm al-'Arab, the stories told in Koran, Tales of One Thousand and One Nights, Kalilah wa Dimnah, Folk Tales, Travel Books, Works of Maqâma and Ignorance. Elements such as classical Arabic poetry from the period to the modern period can be counted. The writers of modern Arabic literature, especially in the first period, which we call neo-classical, turned their faces to this rich heritage from the past. The influence of Western culture in Arab countries is generally seen in the Christian minorities of Syria and Cairo. Especially Egypt has become a center of attraction thanks to the partial tolerance of the Khedives. In this period, translations and adaptations from the West ensured the recognition of Western culture and literature, and formed the first stage of producing more original works. Thus, new types of works such as Western-style novels, stories, plays and essays began to be produced. At the beginning of this period, traditional and modern elements continued to exist together. It involved an exploration of the earlier Arabic prose tradition in search of precedents and models for such a revival when it came to fiction. Although the Tales of One Thousand and One Nights for the novel and the story was seen as a legacy that should be preferred as a rich content, this source was not accepted because it was seen as a spring of popular culture. Instead, maqâma type works, which are considered a higher source in terms of language and literature, were preferred in these genres. Tales of One Thousand and One Nights with their rich content could only find a place for itself in theatrical works. Because of this rich content, Mârûn al-Naqqâsh (d. 1855), who is accepted as the founder of the Modern Arab Theater, chose the subject of his theater called Abû al-Hasan al-Mughaffal while creating the theaters. Abû Khalîl al-Qabbanî (d. 1902), who was considered the pioneer of the Syrian theater after him, preferred to choose the subject of some of his theaters from here. This set an example for later playwrights. These actors; they tried to build their political, social, philosophical and religious thoughts on the stories and characters they chose from here.