Yazar duruşu, akademik yazarların metinlerini değerlendirme, akademik benliklerini yansıtma ve okuyucularıyla iletişim kurmada kullandıkları yolları ifade eder.  Bu bağlamda, akademik yazının dilbilimsel araçlarının incelenmesi, akademik disiplinlerde bu duruşun inşasını incelemenin etkin bir yoludur. Son yıllarda, akademik türlerdeki yazar duruşu kişisel olmayan ve nesnel duruş görüşünden, daha kişisel bir duruşa doğru bir kaymıştır. Yazar duruşu dolaylı ya da açık bir şekilde sağlanabilir ve her iki yol da yazarların akademik benliklerinin inşasına ve okuyucularıyla iletişim kurmaya katkıda bulunur. Açık yazar duruşunun nasıl sağlandığı akademik yazımda birçok çalışmaya konu olmasına rağmen dolaylı yazar duruş yeterince ilgi görmemiştir. Aslında, dolaylı yazar duruşunun detaylı analizleri bizlere yazarların akademik metinlerde kimliklerini belirsiz hale getirme stratejileri hakkında bilgi verir. Bu çalışmada, yazar duruşunun sağlanmasında önemli bir dilsel araç olan üst söylem ögelerinin kullanımı, Türk yazarlar tarafından yazılan İngilizce yüksek lisans ve doktora tez özetlerinden oluşan iki derlemin analizi ile incelenmiştir. Çalışmada üst söylem ögelerinin dolaylı yazar duruşu sağlamadaki katkısına vurgu yapılmıştır. Sonuçlar, ilişki belirleyicilerin her iki derlemde de en yaygın üst söylem kategorisi olduğu ortaya koymuştur. Kaçınmalar ve çerçeve belirteçleri de yaygın olarak kullanılan üst söylem kategorileri arasında yer almıştır. Bu dolaylı ögelerin işlevlerinin analizi, lisansüstü yazarların kendilerini gizleyerek okuyucularıyla iletişim kurma ve özetlerinin içeriğini değerlendirmede sorumluluklarını azaltma eğiliminde olduklarını göstermiştir. Alanlarında yeni olan akademisyenler olarak, açık ve kişisel bir duruş sergilemekte isteksiz olmaları muhtemeldir.

Stance refers to the ways how academic writers evaluate their texts, mitigate their authorial self and negotiate with their readers and the study of linguistic devices of academic writing provides a means of examining the construction of stance in academic disciplines. There has been a shift from the impersonal and objective view of stance to more personal mitigation of stance in academic genres in recent years. However, stance can be adopted both explicitly and implicitly, both of which contribute to the construction of authorial self and negotiation with readers. Although the explicit taking of stance has been the subject of many studies in academic writing, implicit stance has not received enough attention. However, implicit stance is also a crucial element of academic genres. Hence, a detailed examination of this type of stance give us clear insights about the ways of writers’ disguising from their texts. In the present study, the use of metadiscourse, an important linguistic tool of mitigation of stance, was examined in the two corpora of L2 MA and Ph.D. theses abstracts. Specifically, it concentrated on the implicit use of this linguistic device with anticipatory it structure. The results revealed that engagement markers were the most common metadiscourse category, which is followed by hedges and frame markers in both corpora. The analysis of the functions of these implicit items indicated that postgraduate writers had the tendency to negotiating with their readers by disguising themselves and lessening their commitment to the evaluations of the content. It is likely that as novice academics, they may be reluctant to build an overt and personal stance.