Bu çalışma, Caryl Churchill'in Sirke Tom ile Martin McDonagh'ın Leenane’in Güzellik Kraliçesi oyunlarındaki metinlerarası benzerliklere odaklanmaktadır. Ancak, bu metinlerarası incelemenin birincil amacı, McDonagh'ın Churchill'in Sirke Tom oyunundan yararlandığını göstermek değildir. Churchill ve McDonagh dünya edebiyatının özgün yazarları arasındaki yerlerini her zaman koruyacak olan sevilen oyun yazarlarıdır. Bir edebiyat kuramı olarak metinlerarasılık, 1966 yılında Julia Kristeva'nın ileri sürdüğü bir iddiadan sonra akademik çalışmalarda kullanılmaya başlanmıştır. Kristeva'ya göre yeni yazılan her eser, önceki eserlerin bir harmanıdır. Metinlerarası kuramına göre bir yazar, diğer metinleri kendi metnine dâhil ederek yeniden ortaya çıkarır. Genel kültürü ve bilgisi o vakte kadar çeşitli olaylardan oluştuğu için yazar bunu bilinçsizce yapar. Bu bağlamda, iki veya daha fazla metni analiz ederken, okuyucu metinlerarası yorumlama sırasında eleştirmen haline gelir. Bununla beraber, her okuyucu farklı bir kültürel geçmişe sahip olduğundan, metinler arasında farklı benzerlikler bulacaktır. Sonuç olarak metinlerarası yorumlamada okuyucu tamamen özgün bir süreç içerisine girer. McDonagh'ın 1996 yılında sahnelenen Leenane’in Güzellik Kraliçesi eleştirmenler tarafından hem Alfred Hitchcock'un başyapıtı olan Psycho’ya (Sapık) hem de Quentin Tarantino filmlerine benzetilmektedir. Ancak olay örgüsü tamamen farklı olsa da, McDonagh'ın oyununun Caryl Churhill'in Sirke Tom oyununa benzediğine kuvvetle inanmaktayım. Bu çerçevede, Churchill'in oyunundaki ana karakterler Alice ve Joan, McDonagh'ın yirmi yıl sonra sahnelenen oyunundaki Maureen ve Mag ile benzerlikler göstermektedirler. McDonagh'ın oyununda Churchill'in ana karakterleri sanki yirmi yıl yaşlanmış olarak karşımızda bulunmaktadırlar. Diğer bir paralellik ise her iki oyunun kırsal alanlarda geçmesidir. Yoksulluk, her iki oyunda öne çıkan bir tema olan diğer bir benzerliktir.

The present study focuses on the intertextual similarities in Martin McDonagh’s The Beauty Queen of Leenane in comparison with Caryl Churchill’s Vinegar Tom. In any case, the primary objective of this intertextual analysis is not to demonstrate that McDonagh benefited from Churchill's Vinegar Tom. Indeed, Churchill and McDonagh are well-loved playwrights who will always maintain their places among the original authors of world literature. Intertextuality as a literary theory, started to be applied in academic studies after a claim made by Julia Kristeva in 1966. In Kristeva’s viewpoint, every newly written work is a blend of previous works. According to the intertextual theory, authors rewrite other texts by incorporating them into their own work. Since their general culture and knowledge consist of various events up to that point, the authors conduct the intertextual process unconsciously. Furthermore, when analysing two or more texts, the reader becomes the critic during the intertextual interpretation. In this sense, while each reader comes from a different cultural background, they will find different similarities between texts. As a result, in intertextual interpretation, the reader engages in a completely original process. McDonagh’s The Beauty Queen of Leenane staged in 1996, is resembled both to Alfred Hitchcock’s masterpiece Psycho and Quentin Tarantino films by critics. However, even though their plots are completely different, I strongly believe that McDonagh’s play is similar to Caryl Churhill’s Vinegar Tom that was performed twenty years earlier. In this framework, the main characters Alice and Joan in Churchill’s play display similarities with Maureen and Mag in McDonagh’s work that was staged twenty years later. It presents the sense that Churchill's main characters have aged twenty years in McDonagh's play. Another parallel is that both plays take place in rural areas. Poverty as a prominent theme is a further parallelism in both plays.