Eko-çeviri, ekoloji, çevre ve sürdürülebilirlik konularını ele alan çeviri çalışmalarına yeni bir yaklaşımdır; dolayısıyla çevirinin ekolojik bir sorumluluğu olduğunu ileri sürmektedir. Bu çalışma, Michael Cronin'in eko-çeviri yaklaşımı çerçevesinde, kültürel ve ekolojik boyutları göz önünde bulundurularak gıda çevirisini incelemektedir ve Chef's Table belgesel dizisinin Musa Dağdeviren bölümünü bu perspektiften bir vaka çalışması olarak analiz etmektedir. İngilizce altyazı ve görsel-işitsel sunumları inceleyen araştırma, gıdanın dilsel, coğrafi ve semiyotik sınırları aşan ekolojik ve kültürel bir metin olarak nasıl işlediğini araştırmaktadır. Analiz, Cronin'in göç, değişkenlik, gıda ekolojisi ve yavaş dil hakkındaki temel kavramlarıyla bağlantılandırılırken, koruma, çıkarma ve dil içi çeviri olmak üzere üç ana çeviri yöntemi ortaya koymuştur. Görsel-işitsel hikaye anlatımının, italik yazılmış gıda terminolojisi, ekran içi ve ekran dışı sunum ve sahne ortamları yoluyla kültürel ve ekolojik ayrıntıları koruduğu veya gizlediği gözlemlenmiştir. Ayrıca, kültürel çeşitlilik, bağlantılılık, teknoloji ve emek gibi daha geniş ekolojik konuların da eko-çeviri çerçevesinde gıdaya dair kapsamlı bir anlayışın parçası olduğu savunulmuştur. Araştırma, eko-çevirinin sosyal ve ekolojik bir uygulama olarak çeviriye dair yeni bakış açıları sağladığını ortaya koymaktadır; ancak bulgularını genişletmek için farklı medya türleri ve kültürel ortamlar üzerine daha fazla çalışmaya ihtiyaç duyulmaktadır.

Eco-translation is a novel approach to translation studies that deals with the issues of ecology, environment and sustainability; thereby suggesting that translation has an ecological responsibility. This study examines the translation of food within the framework of Michael Cronin's eco-translation approach, considering its cultural and ecological dimensions, and analyzes the Musa Dağdeviren episode of the documentary series Chef's Table from this perspective as a case study. Eco-translation is a novel approach to translation studies that deals with the issues of ecology, environment and sustainability; thereby suggesting that translation has an ecological responsibility. Examining English subtitles and audiovisual presentations, the research investigates how food operates as an ecological and cultural text that transcends linguistic, geographic and semiotic limits. The analysis revealed three main translation methods: retention, omission and intralingual translation, while linking them to Cronin's essential concepts about migration, mutability, food ecology, and slow language. Audiovisual storytelling was observed to maintain or conceal cultural and ecological details through the use of italicized food terminology, on- and off-screen presentation, and scene settings. In addition, it was argued that broader ecological issues, such as cultural diversity, connectedness, technology, and labor, are also included in a comprehensive understanding of food in the eco-translation framework. The research demonstrates how eco-translation enables new perspectives on translation as a social and ecological practice, yet it requires further studies of different media genres and cultural settings to expand its findings.