Günümüzde Türkçe, özellikle “Z kuşağı” olarak adlandırılan gençlerin konuşma dilinde ve sosyal medya gibi sanal ortamlarda gözlemlenen dilsel eğilimlerin etkisi altındadır. Çoğunlukla Türkçenin yapısına uymayan bu kullanımlar, ortaya çıktığı iletişim kanalları aracılığıyla da hızla yayılmaktadır. Bu çalışmada, soyut ve somut durumları ifade etmek için Türkçenin zengin fiil dağarcığı yerine tercih edilen “isim/sıfat + olmak” yapısının artan kullanımı ele alınmaktadır. “Üzülmek” yerine “üzgün olmak”, “heyecanlanmak” yerine “heyecanlı olmak” hatta İngilizce kökenli sözcüklerle oluşturulan “cringe olmak” gibi yapılar, her ne kadar dil bilimsel açıdan “en az çaba ilkesi”, “dil bilgiselleşme” gibi kuramlarla bağdaşsa da ve küresel kavramlara hızla uyum sağlamayı kolaylaştırsa da Türkçenin ifade gücünü zayıflatmaktadır. Çalışmada, bu eğilimin arkasındaki dilsel ve sosyal etkiler incelenmekte; dijital iletişimin hızı, İngilizcenin yapısal etkisi ve “olmak” fiilinin âdeta bir “bağlayıcı fiil” olarak işlev görmesi çözümlenmektedir. Bu bağlamda “olmak” fiilinin yeni kullanım alanları; duygu ve durum fiillerinin yerine kullanımı, yabancı (Batı / İngilizce) kökenli sözcüklerle kullanımı, yeni durum ifadeleri için isimlerle kullanımı, vurgu ve anlık geçiş bildirme için “bir” zarfıyla kullanımı ve fiziksel durumlarla ilgili fiillerin yerine kullanımı şeklinde belirlenmiştir. Böylece son yıllarda genişleyen kullanım alanları ve artan kullanımı ile “olmak” fiilinin, Türkçenin gelecekteki seyrini anlamak için izlenmesi gereken önemli dilsel ölçütlerden biri hâline gelmeye başladığı söylenebilir.

Today, Turkish is under the influence of linguistic trends observed in the spoken language of young people, especially those called “Generation Z”, and in virtual environments such as social media. These uses, which mostly do not conform to the structure of Turkish, are spreading rapidly through the communication channels in which they emerged. This study examines the increasing use of the structure “noun/adjective + olmak”, which is preferred over the rich verb vocabulary of Turkish to express abstract and concrete situations. Although structures such as “üzgün olmak” instead of “üzülmek”, “heyecanlı olmak” instead of “heyecanlanmak”, and even “cringe olmak” formed from words of English origin are compatible with theories such as “principle of least effort” and “grammaticalization” from a linguistic perspective and facilitate rapid adaptation to global concepts, they weaken the expressive power of Turkish. The study examines the linguistic and social influences behind this trend; the speed of digital communication, the structural influence of English, and the verb “olmak” functioning as a “linking verb” are analyzed. In this context, new usage areas of the verb “olmak” have been determined as follows; its use in place of emotion and state verbs, its use with words of foreign (Western / English) origin, its use with nouns for new state expressions, its use with the adverb “bir (one)” for emphasis and instant transition, and its use in place of verbs related to physical states. Thus, it can be said that the verb "to be", with its expanding areas of use and increasing usage in recent years, has begun to become one of the important linguistic criteria that must be followed in order to understand the future course of Turkish.