Kent, modern Türk şiirinde yalnızca bir mekân değil; toplumsal dönüşümlerin, bireysel deneyimlerin ve sosyolojik olguların kesiştiği çok boyutlu bir alan olarak ele alınmaktadır. Bu makalenin temel problemi, modern Türk şiirinde kentin hangi toplumsal ve kültürel dinamikler üzerinden temsil edildiğini ortaya koymaktır. Çalışmada kent sosyolojisi ve kültürel kuramdan yararlanılmış; amaç olarak modernleşme, kapitalist birikim, göç, işsizlik, yoksulluk ve yabancılaşma gibi süreçlerin şiir dilindeki izdüşümlerinin görünür kılınması hedeflenmiştir. Bu çalışmada, nitel araştırma yöntemlerinden doküman analizi kullanılmış; modern Türk şiirinden seçilen metinler sistematik biçimde incelenmiştir. Bulgular dört ana eksende toplanmıştır: Kapitalist hegemonya mekânı olarak kent, işsizlik ve yoksulluğun beşiği olarak kent, yabancılaşma mekânı olarak kent ve bürokrasi mekânı olarak kent. Bu eksenler, kentin bireysel deneyimlerle toplumsal yapılar arasındaki gerilimi nasıl yansıttığını da açığa çıkarmaktadır. Analizler, şiirsel imgelerin bireysel deneyimi toplumsal süreçlerle bütünleştirerek modern Türk şiirinde kenti hem bireysel varoluşun mekânı hem de toplumsal eleştirinin sahnesi olarak temsil ettiğini göstermektedir. Sonuç olarak, şiirler sosyolojik belge niteliği taşımakta ve bireysel duyuşların ötesinde toplumsal yapıları görünür kılan eleştirel bir söylem üretmektedir. Bu yönüyle çalışma, modern Türk şiirini sosyolojik bir okuma imkânı sunan önemli bir kaynak olarak konumlandırmaktadır. Çalışma, 25 şairin 40 şiiriyle sınırlıdır; bu sınırlılık, daha geniş bir külliyatın incelenmesini gelecek araştırmalara bırakmaktadır. Bununla birlikte, makale modern Türk şiirini sosyolojik bir tartışmanın parçası hâline getirerek edebiyat çözümlemeleri ile kent sosyolojisi arasında özgün bir köprü kurmaktadır.

The city in modern Turkish poetry is not merely a physical space; it is conceived as a multidimensional arena where social transformations, individual experiences, and sociological phenomena intersect. The central problem of this article is to identify through which social and cultural dynamics the city is represented in modern Turkish poetry. Drawing on urban sociology and cultural theory, the study aims to reveal how processes such as modernization, capitalist accumulation, migration, unemployment, poverty, and alienation are reflected in the poetic language. In this study, document analysis, which is one of the qualitative research methods, was employed, and selected texts from modern Turkish poetry were systematically analyzed. The findings are grouped into four axes: The city as a space of capitalist hegemony, the cradle of unemployment and poverty, the locus of alienation, and the arena of bureaucracy. These axes also demonstrate how the city reflects the tension between individual experiences and social structures. The analyses show that poetic images integrate individual experience with social processes, representing the city both as a space of personal existence and as a stage of social critique in modern Turkish poetry. Consequently, the poems function as sociological documents, generating a critical discourse that makes social structures visible beyond personal sentiments. In this respect, the study positions modern Turkish poetry as a significant source that enables a sociological reading. Although the study is limited to a selection of 25 poets and 40 poems, its findings highlight the broader potential of literary texts as sociological sources. In this respect, the article not only positions modern Turkish poetry as a significant resource for sociological readings but also contributes to bridging literary analysis with urban sociology.