Türkiye Türkçesinde -AsIcA eki, dilin farklı söz dizimsel ulamlarında üç temel işlevde kullanılmaktadır. Bunların birincisi -AsIcA ekli yapının sıfat tamlamasının niteleyicisi / tamlayanı olma, ikincisi isim olarak cümlede öge görevi üstlenme (sıfat-fiil veya sıfat-fiil öbeği olarak) ve üçüncüsü yüklem /yargı bildirimidir. Araştırmacılar eki genellikle sıfat-fiil yapma işlevi çerçevesinde ele almıştır. Çalışmalarda ekin yargı bildirme işlevi üzerinde pek durulmamıştır. Özellikle -AsIcA ekiyle anlatımını bulan bedduaların yargı bildirimi müstakil cümle yetkinliğindedir. Türkiye Türkçesinde beddua etme, başta emir ve istek kipleri olmak üzere birçok kiple olmaktadır. -AsIcA eki ise genel olarak beddua etmeye özgü, bedduayla özdeşleşmiş kullanıma sahiptir. Türkiye Türkçesinde -AsIcA ekli beddualar, tasarlama kiplerinin bir isteği, talebi veya temenniyi yargı biçiminde ifade etmesine koşut bir anlatıma sahiptir. Bu durum, -AsIcA ekinin özellikle beddualarda fiili kipe, zamana ve şahsa bağlama yeterliliğine sahip olduğunu ortaya koymaktadır. Ekin zaman bildirimi tasarlama kiplerinin bir isteği ortaya koyarken sahip olduğu gelecek zamandır. Öte yandan -AsIcA ekinin yapısı ve tarihsel kullanımı da gelecek zaman bildirmesini doğrulamaktadır. Bu ekle ifadesini bulan yargının şahıs çekimi ise genellikle teklik ve çokluk üçüncü şahıstır. Böylece zaman ve şahıs bildirimiyle -AsIcA eki bir çekimli fiilin zorunlu unsurlarını karşılamaktadır. Bu çalışmada -AsIcA ekinin işlevleri gözden geçirildi, özellikle yüklem yapma ve yargı bildirme işlevi üzerinde duruldu.

In Türkiye Turkish, the suffix -AsIcA is used in three primary functions across different syntactic domains of the language. The first is its role as a modifier or complement in adjectival phrases; the second is its use as a nominal element that functions as a sentence constituent (as a participle or participial phrase); and the third is its use as a predicate, conveying propositional meaning. Researchers have generally examined this suffix within the framework of participle formation. However, its role in expressing predication has received little attention. In particular, curses formed with the suffix -AsIcA exhibit the structural competence of independent clauses. In Türkiye Turkish, cursing is expressed through various grammatical moods, primarily imperative and optative. However, the suffix -AsIcA is generally used specifically for expressing curses. This reveals the suffix’s capacity to link the verb with mood, tense, and person. The temporal reference conveyed by the suffix aligns with the future tense, as is characteristic of desiderative moods that indicate intention or wish. Furthermore, both the morphological structure and historical usage of the suffix support its association with future temporality. In terms of person marking, the suffix is typically used with third person singular and plural forms. Thus, the suffix -AsIcA fulfills the essential requirements of a finite verb form. This study revisits the functional scope of the suffix -AsIcA, with particular emphasis on its capacity to serve as a predicate and convey assertive meaning.