Edebî eser; yazar, metin ve okur ekseninde tamamlanır ve anlamlandırılır. Bu nedenle yazar, metin ve okur edebî faaliyetlerin birbirinden ayrılmaz unsurları olup bu unsurların alımlama estetiğinde önemli fonksiyonları bulunmaktadır. Alımlama estetiği Konstanz Okulu olarak da anılan okuma merkezli kuramlardan biridir. Rainer Warning, Hans Robert ve Wolfrang Iser kuramın kurucularındandır. Alımlama kuramına göre edebî eserin oluşturucusu yazar, tamamlayıcısı ise okurdur. Okur, esere öncelikle entelektüel birikimi ve kültürel kimliği doğrultusunda yaklaşır ve onu anlamlandırmaya çalışır. Bu yönüyle okur, edebî eserin alımlanmasında aktif bir rol üstlenir. Bu noktada alımlama estetiğinde somutlaştırma ve yeniden kurma kavramlarından bahsedilir. Alımlama estetiğinin temel basamakları olan somutlaştırma ve yeniden kurma, Roman Ingarden’ın bu kuram paralelinde üzerinde durduğu önemli kavramlardır. Bu kavramlar, alımlama estetiğinin aşamalarıdır ve ontik incelemeyle tespit edilir. Ontik tabakalar ise ses, anlam, nesne ve görme katmanlarından oluşur. Edebî eser, belli bir okuma kültürüyle okunduğunda eserin ontik tabakalarına ulaşılacak ve bu suretle alımlanacaktır. Ontik incelemelerde edebî eserin; ses, anlam, nesne ve görme tabakalarına ulaşılır. Böylelikle okur ve edebî metin arasındaki etkileşim ortaya çıkar. Kuramın prensipleri doğrultusunda alımlama estetiğinin en doğru örneklerinin divan şiirinde bulunduğu söylenebilir. Alımlama estetiğinin en açık örnekleri nazirelerdir. Bu bakımdan alımlama estetiği öteden beri divan şiirinde mevcuttur. Nazire şairi; divan geleneğinin kendisine sunduğu tüm birikimle zemin şiiri somutlaştırır ve yeniden kurar. Bu çalışmada Zâtî’nin “nazar” redifli gazelinin Mesîhî tarafından nasıl alımlandığı tespit edilmesi amaçlanmaktadır. Çalışmanın zemin şiirini Zâtî’nin “nazar” redifli gazeli oluşturmaktadır. Zemin şiirin alımlanma süreci, Ingarden’ın ontolojik tahlil yöntemiyle Mesîhî’nin naziresi üzerinden incelenecektir. Söz konusu zemin şiir ve Pervane Bey Mecmuası’ndan, nazire ise Mesîhî Dîvânı’ndan alınmıştır. Gerekli incelemelerin sonucunda, tanzir edilen gazelin ontik tabakalarıyla nazirenin ontik tabakaları arasındaki korelasyon değerlendirilecektir.

A literary work is completed and made meaningful on the axis of author, text and reader. Therefore, author, text and reader are inseparable elements of literary activities and these elements have important functions in reception aesthetics. Reception aesthetics is one of the reading-centred theories, also known as the Konstanz School. Rainer Warning, Hans Robert and Wolfrang Iser are the founders of the theory. According to the reception theory, the author is the creator of the literary work and the reader is its complement. The reader approaches the work primarily in line with his/her intellectual background and cultural identity and tries to make sense of it. In this respect, the reader takes an active role in the reception of the literary work. At this point, the concepts of concretisation and reconstruction are mentioned in the aesthetics of reception. Embodiment and reconstruction, which are the basic steps of reception aesthetics, are important concepts that Roman Ingarden emphasises in parallel with this theory. These concepts are the stages of aesthetics of reception and are identified through ontic analysis. Ontic layers consist of sound, meaning, object and visual layers. When a literary work is read with a certain reading culture, the ontic layers of the work will be reached and thus it will be received. In ontic analyses, the layers of sound, meaning, object and sight of the literary work are reached. Thus, the interaction between the reader and the literary text is revealed. In line with the principles of the theory, it can be said that the most accurate examples of reception aesthetics are found in divan poetry. The most clear examples of reception aesthetics are naziras. In this respect, reception aesthetics has been present in divan poetry for a long time. The verse poet embodies and reconstructs the ground poem with all the accumulation offered to him by the divan tradition. This study aims to determine how Zātī's ghazal with the redif ‘nazar’ is received by Mesīhī. The ground poem of the study is Zātī's ghazal with the redif ‘nazar’. The reception process of the ground poem will be analysed through Mesîhî's nazir through Ingarden's ontological analysis method. The ground poem in question is taken from the Pervane Bey Mecmuası and the nazir is taken from Mesîhî Dîvânı. As a result of the necessary analyses, the correlation between the ontic layers of the verse and the ontic layers of the nazir will be evaluated.