Bu araştırmanın amacı, Pearson ve Hall (1993) tarafından geliştirilen “Teacher Autonomy Scale”in Türkçeye uyarlanarak geçerlik ve güvenirlik analizlerini gerçekleştirmek cinsiyet, kıdem ve öğrenim düzeyi değişkenlerine göre öğretmen özerklik düzeylerinin incelenmesidir. Öğretmen özerkliği, öğretmenlerin sınıf içi uygulamalardan müfredat kararlarına kadar uzanan pedagojik süreçlerde bağımsız karar verebilme yeterlikleriyle ilişkilidir. Bu doğrultuda, çalışma nicel araştırma deseninde yürütülmüş olup, çalışmanın örneklemi Türkiye genelinde farklı illerde görev yapan toplam 426 öğretmenden oluşmaktadır. Uyarlama süreci Brislin’in (1973) çeviri-geri çeviri modeli temel alınarak yürütülmüş; süreçte dil ve alan uzmanlarının görüşlerine başvurulmuştur. Ölçeğin yapı geçerliliğini test etmek amacıyla Açımlayıcı Faktör Analizi (AFA) ve Doğrulayıcı Faktör Analizi (DFA) uygulanmıştır. AFA sonucunda iki faktörlü bir yapı (Genel Öğretim Özerkliği ve Müfredat Özerkliği) elde edilmiş; DFA sonuçları ise bu yapının kabul edilebilir uyum düzeyine sahip olduğunu göstermiştir (CFI = 0.840; TLI = 0.820; RMSEA = 0.077; SRMR = 0.069). Ölçeğin iç tutarlılığı oldukça yüksek bulunmuş; genel Cronbach Alpha katsayısı .936, alt boyutlar için ise .913 ve .901 olarak hesaplanmıştır. Ayrıca, ölçek puanlarının demografik değişkenlere göre farklılaşıp farklılaşmadığını incelemek amacıyla bağımsız örneklem t-testi ve tek yönlü ANOVA testleri uygulanmıştır. Bulgular, öğretmenlerin cinsiyet ve kıdem yılı değişkenlerinde anlamlı bir farklılık göstermezken; müfredat özerkliği puanlarının öğretim düzeyine göre farklılaştığını ortaya koymuştur. Sonuç olarak, Türkçeye uyarlanan Öğretmen Özerkliği Ölçeği, öğretmenlerin pedagojik karar alma süreçlerindeki özerklik düzeylerini güvenilir ve geçerli biçimde ölçebilen bir araç olarak Türk eğitim sistemine kazandırılmıştır. Bu ölçeğin, öğretmen yeterlikleri, mesleki doyum ve okul yönetimi gibi farklı değişkenlerle ilişkili olarak ilerleyen araştırmalarda etkin biçimde kullanılabileceği düşünülmektedir.

The aim of this study is to adapt the “Teacher Autonomy Scale,” originally developed by Pearson and Hall (1993), into Turkish and to examine its validity and reliability, as well as to analyze teacher autonomy levels based on gender, seniority, and educational background. Teacher autonomy refers to teachers’ competence in making independent decisions throughout pedagogical processes ranging from classroom practices to curriculum-related issues. The study was conducted within a quantitative research design, and the sample consisted of 426 teachers working in various provinces across Turkey. The adaptation process was carried out based on Brislin’s (1973) translation and back-translation model, and expert opinions from both linguistic and educational domains were sought during the process. To test the construct validity of the scale, Exploratory Factor Analysis (EFA) and Confirmatory Factor Analysis (CFA) were conducted. EFA revealed a two-factor structure—General Teaching Autonomy and Curriculum Autonomy—while CFA results indicated that the model demonstrated acceptable levels of fit (CFI = 0.840; TLI = 0.820; RMSEA = 0.077; SRMR = 0.069). The internal consistency of the scale was found to be high, with a Cronbach’s alpha coefficient of .936 for the overall scale and .913 and .901 for the subdimensions. Additionally, independent samples t-tests and one-way ANOVA were used to examine whether autonomy scores differed based on demographic variables. The findings indicated no significant differences in autonomy levels based on gender or seniority, whereas curriculum autonomy scores significantly varied according to teachers' educational level. In conclusion, the Turkish version of the Teacher Autonomy Scale has been shown to be a valid and reliable instrument for measuring the autonomy of teachers in pedagogical decision-making processes. It is suggested that this scale may be effectively utilized in future studies examining its relationship with teacher competencies, job satisfaction, and school leadership.