J. M. Coetzee’nin romanlarında kimi zaman anlatı platformunu bir itiraf fırsatı olarak kullanan karakterler yer alır. Yazarın kendisi de kurgusal eserlerinin yanı sıra bazı kurgusal olmayan eserlerinde itirafçı olarak rol alır. Geçmişi çok eski yüzyıllara dayanan günah çıkarma eylemi, Hıristiyan kültüründe her zaman önemli bir ritüel olarak kalmış ve bu ritüel edebi eserlere de yansımıştır. Modern zamanlarda, yani yirminci yüzyıldan sonra, esasen gerçeği ortaya çıkarmayı amaçlayan itiraf yazıları bu amacını göz ardı etmeye başlamıştır. Coetzee, en az iki yüzyıldır eserlerinde bu olguyu ele alan romancılar zincirindeki edebi figürlerden biridir. İtiraf için son derece uygun bir atmosfer sunan Güney Afrika'da yaşadığı kişisel deneyimler, Coetzee'nin son dönemde daha çok kendini açığa vurmaya odaklanan ve aynı zamanda dinsel bir perspektiften uzaklaşan bir kurgusal yazım biçimine dönüşen itiraf romanının başlıca temsilcilerinden biri olarak ortaya çıkmasına yardımcı olmuştur. Bu çalışma, Coetzee'nin üç romanını, Foe, In the Heart of the Country ve Age of Iron inceleyecektir. Bu eserlerde itiraf eden ana karakterler kadınlardır ve bu eserlerin itiraf romanları olarak incelenmesi amaçlanmaktadır. Coetzee, kurguladığı güçlü karakterlerinin samimi ve derinlemesine betimlemesiyle okurlarını hem kendisiyle hem de bu karakterlerle özdeşleşmeye davet eder. Böylece yazar, kendisini ve karakterlerini günah çıkarma masasına oturtmuş olur ve okurlarından birer yargıç ve/veya rahip rollerini üstlenmesini bekler.

The novels of J. M. Coetzee are sometimes peopled by characters who utilize the platform of the narration as an opportunity to confess. The author himself acts as a confessant in some non-fiction works as well as the fictional ones. Dating back to very early centuries, the act of confession has always remained an important ritual in Christian culture and been reflected upon the literary works. In modern times, that is, after the twentieth century, confessional writing, which fundamentally has the goal of exposing the truth, has started to disregard that goal. Coetzee is one of the literary figures in the chain of novelists who have been experimenting with this fact in their works at least for two centuries. His personal experiences in South Africa, a land providing a very suitable atmosphere for confession, have helped him to emerge as a main representative of the confessional novel, which has recently turned into a form of fictional writing that is more focused on self-revelation while at the same time distancing itself from a religious perspective. This study is intended to examine three novels by Coetzee, Foe, In the Heart of the Country and Age of Iron as confessional novels in which it is the women as main characters who confess. Coetzee invites his readers to identify with both himself and the strong characters he has created through their sincere and in-depth descriptions. The author puts himself and his characters in the confession desk, expecting the reader to take on the roles of the judge and/or the priest.