İslâm ordularının Şam ve etrafını fethetmelerini anlatan ve genel olarak Fütûhu’ş-Şâm metinleri olarak anılan Arapça eserlerin İslâmi literatürde isimleri kaydedilmişse de günümüze sadece Vâkıdî ve el-Ezdî’nin eserlerinin nüshaları ulaşmıştır. Bu iki yazardan da tam ismi Ebû Abdillâh Muhammed b. Ömer b. Vâkıd el-Vâkıdî el-Eslemî el-Medenî olan ve literatürde kısaca Vâkıdî olarak anılan müellifin eseri Türkçeye birçok kez tercüme edilmiştir. Bu tercümelerin çoğunun nüshaları bilindiğinden haklarında akademik çalışmalar yapılarak metinleri neşredilmiştir. Vâkıdî’nin bu eserinin 15. yüzyılda yaşamış olan Muhammed b. Mahmud İbn Ecâ et-Türkî (1417-1478) tarafından da bir tercümesi yapılmıştır. İbn Ecâ et-Türkî, bu eserini Memlûk sultanı Kayıtbay adına kaleme almış olup eserin manzum bir tercüme olması da aynı zamanda onu diğer tercümelerden ayırmaktadır. Bu önemli tercümenin varlığı Keşfü’z-zünûn’da haber verildiği halde bugüne kadar hakkında herhangi bir şey bilinmemekteydi. Tercümenin bugün için elimizde iki nüshası bulunmaktadır. Tercüme iki ciltten oluşmakta olup elimizdeki nüshalardan Süleymaniye Kütüphanesi'nde bulunan nüsha birinci cilde, Topkapı Sarayı Kütüphanesi'nde bulunan nüsha da ikinci cilde aittir. Bu çalışmada öncelikle İbn Ecâ et-Türkî hakkında bilgi verildikten sonra manzum tercümesinin farklı iki cildine ait iki nüshasından hareketle eserin ayrıntılı tanıtımı yapılacaktır. İbn Ecâ’nın 15. yüzyılın ikinci yarısında Sultan Kayıtbay adına kaleme aldığı bu tercüme, karma Memlûk Kıpçak-Oğuz tipik dil özelliklerini taşımaktadır. Ayrıca Eckmann ve diğer bazı araştırmacıların çalışmalarında karma Memlûk-Kıpçak Oğuz Türkçesinin belirleyici özellikleri olarak öne çıkarılan hususların bu metindeki örneklerine işaret edilmiştir.

Although the works that narrate the conquest of Damascus and its surroundings by Islamic armies and are generally referred to as the Futuhu'sh-Sham texts have been recorded in Islamic literature, copies of the works of Waqidi and al-Azdi have survived to the present day. The work of the author whose full name is Abu Abdillah Muhammad b. Omar b. Waqid al-Waqidi al-Eslemī al-Madanī, referred to simply as Waqidi in the literature, has been translated into Turkish many times. Since the copies of most of these translations are known, academic studies have been conducted on them and their texts have been published. A translation of Waqidi’s work was also made by Muhammad b. Mahmud Ibn Ecā et-Turkī (1417-1478), who lived in the 15th century. Ibn Ecâ wrote this work for the Mamluk Sultan Qaitbay, and the fact that the work is a verse translation also distinguishes it from other translations. Although the existence of this important translation was reported in Kashf al-zunun, nothing was known about it until now. We have two copies of this important translation today. The translation consists of two volumes, and the copy in the Süleymaniye Library belongs to the first volume, and the copy in the Topkapı Palace Library belongs to the second volume. In this study, first of all, information about Ibn Ecâ et-Turki will be given, and then a detailed introduction of the work will be made based on two copies of two different volumes of his two-volume verse translation. This translation, written by Ibn Ecâ in the second half of the 15th century on behalf of Sultan Kayıtbay, bears the typical language features of mixed Mamluk Kipchak-Oghuz. In this text, we will point out the examples of the issues highlighted as the defining features of mixed Mamluk-Kipchak Oghuz Turkish in the studies of Eckmann and some other researchers.