Sondan eklemeli bir dil olan Türkçede ekler; yeni anlamlarda sözcük oluşturma, var olan sözcüklerin türlerini değiştirme, öbek kurma, dilin işletimini sağlama gibi birçok işlevin yerine getirilmesinde kilit bir role sahiptir. Eklerin sahip olduğu bu geniş işlevsel yapı, sıfatların söz diziminde isimleri niteleme ve belirtme görevlerini yerine getirmesinde de büyük bir önem taşımaktadır. Türkçede anlamsal olarak niteleme ve belirtmeye uygun olmayan sözcüklerin sıfata dönüştürülmesi, mevcutta sıfat olarak kullanılmaya uygun sözcüklerden yeni anlamlara sahip sıfatlar türetilmesi, sıfatların pekiştirme ve sıralama gibi genişletmeye dayalı işlevlerinin yürütülmesi; çeşitli ekler vasıtasıyla sağlanmaktadır. Geleneksel dil bilgisi çalışmalarında ortaya konan ek tasniflerinin genellikle yapım ve çekim eki ayrımına dayalı şekilde tek yönlü olmasıyla birlikte yakın dönemde ortaya çıkan işlevsel ek tasniflerinde sıfatların işletimi ve türetiminde kullanılan eklere ayrıntılı şekilde yer verilmemesi; bu alanda yapılan çalışmalarda tasnifsel ve işlevsel problemler oluşmasına yol açmaktadır. Sıfatların dilin kullanımındaki görevlerinin tam olarak belirlenebilmesi için onların işletimiyle türetiminde kullanılan eklerin, tüm işlev ve kapsamları dikkate alınarak yeniden tasnif edilmesi gerekmektedir. Buna göre çalışmada, Eski Anadolu Türkçesinde sıfatların türetim ve işletimi için kullanılan tüm ekler seçilen beş eser üzerinden incelenecektir. Eklerin anlamsal ve işlevsel boyutları esas alınarak yapılacak bu tasnifte, eklendiği sözcüğün anlamını değiştirerek yeni bir sıfat görevinde kullanılmasını sağlayan ekler yapım eki, farklı sözcüklerin anlamını değiştirmeden söz dizimsel olarak sıfat görevinde bulunmasını sağlayan ekler tür değiştirici ek, pekiştirme, sıralama, üleştirme, küçültme gibi ayrıntılı bir kullanım alanı içeren fakat sözcüğün anlamını veya türünü değiştiremeyen ekler ise genişletme ekleri olarak ele alınacak; temelde tür değiştirici işlevde bulunmasına rağmen öbek kuruculuk işlevi ve istem gücüyle bu eklerden ayrılan fiilimsiler ise sıfat-fiil ekleri olarak ayrı bir başlıkta incelenerek yeni bir işlevsel ek tasnifi oluşturulacaktır.

In Turkish, which is an agglutinative language, suffixes play a key role in fulfilling many functions such as creating words with new meanings, changing the types of existing words, forming phrases, and ensuring the execution of the language. This broad functional structure of suffixes is also of great importance in the adjectives functions of qualifying and specifying nouns in the syntax. In Turkish, the transformative of words that are semantically unsuitable for qualifying and specifying into adjectives, the derivation of adjectives with new meanings from words that are currently suitable for using as adjectives, and the implementation of reduplication functions such as reinforcement and ranking are provided by various suffixes. While the classifications of suffixes put forward in traditional grammar studies are generally one-sided, based on the distinction between derivational and inflectional suffixes, the failure to include in detail the suffixes used in the operation and derivation of adjectives in the functional suffix classifications that have emerged recently; leads to the emergence of classification and functional problems in the studies conducted in this field. In order to fully determine the functions of adjectives in the use of language, the suffixes used in their derivation and processing should be reclassified by taking into account all their functions and scopes. Accordingly, in this study, all the suffixes used in the derivation and processing of adjectives in Old Anatolian Turkish will be examined through five selected works. In this classification, which will be made based on the semantic and functional dimensions of the suffixes, the suffixes that change the meaning of the word to which they are added and enable it to be used in a new adjective function will be considered as derivational suffixes, the suffixes that allow different words to be used syntactically as adjectives without changing their meaning will be considered as transformative suffixes, and the suffixes that have a detailed area of use such as reduplication, ranking, distribution, reduction but cannot change the meaning or type of the word will be considered as extensional suffixes; while the participles, which are basically in a trasforming function but are distinguished from these suffixes by their phrase-forming function and valency force, will be examined under a separate heading as participles and a new functional suffix classification will be created.