Uyumsuzluk, mizah ve absürdün temel kaynaklarındandır. Kaynağı aynı fakat mahiyeti farklı olan bu iki ögede mizahi olan uyumsuzluk, akıl yoluyla kavranarak düzeltilebilirken absürt olanda düzeltme mümkün değildir. Bu bakımdan mizah rasyonel bir boyutu, absürt ise irrasyonel bir düzlemi işaret etmektedir. Bazı durumlarda ise mizahın absürde dönüştüğü görülmektedir. Böyle bir dönüşümde absürt mizah ortaya çıkmakta ve kişinin içinde bulunduğu durum, varoluşsal bir mahiyet de kazanmaktadır. Birey, akıl yoluyla idrak ettiği ancak mantığına oturtamadığı bu paradokstan çıkış yolları ararken varlığını ve varlığının anlamını sorgulamaktadır. Düşünme kalıpları tam olarak oluşmamış çocuklar ise hâlihazırda absürt bir algı içerisindedir ve absürt olanı daha yoğun duyumsamaktadır. Çocuklar, mizac olarak mizaha ve şiir türüne yakınlık göstermektedir. Çocuk şiirlerinde mizahla işaret edilen absürt, onun varoluş yolcuğundaki edimlerini gösteren yüksek işlevli bir araç konumundadır. Bu doğrultuda Mevlâna İdris Zengin’in Çocuk Şiirlerinde Absürt Mizah: Dil, Şekil ve İçerik başlıklı çalışmada Mevlâna İdris Zengin’in Dondurmalı Matematik ve Vay Canına adlı kitaplarındaki çocuk şiirleri ilgili bağlamda değerlendirilmiştir. Daha önce Türk çocuk edebiyatında sanatçının çocuk şiirleri üzerine böyle bir araştırma-inceleme çalışmasının yapılmamış olması makalenin hazırlanmasında etkin olmuştur. Bu çalışmayla birlikte metindeki absürt mizahın kaynağı, gösterimi, konusu ve işlevini tespit etmek; bu doğrultuda onun temelinde bulunan felsefeyi saptamak amaçlanmıştır. Söz konusu ögeler, absürt-mizah ilişkisi bakımından “İçerik Düzeyinde Absürt Mizah” ve “Dilsel Düzeyde Absürt Mizah” olmak üzere iki başlık altında sınıflandırılmıştır. Araştırmamız sonucunda Mevlâna İdris Zengin’in çocuk şiirlerinde mizahın paradoksal bir düzlemin içerisine girerek içerik ve dil düzeyinde absürde dönüştüğü ve böylece absürt mizahın ortaya çıktığı belirlenmiştir. Şiirdeki absürt mizah, zaman zaman paradoks içerisinde sıkışmaktan ziyade yaratıcının varlığına, kuşatıcılığına ve kurtarıcılığına işaret eden bir farkındalık mekanizmasıdır. Şiirlerde bulunan çocuk anlatıcı, bu farkındalığa varoluş yolculuğunda duyumsamış olduğu absürt durumlar, sürekli kendi özünü ve anlamını bulmaya çalışması, absürdün akıl yoluyla idrakinin mümkün olmadığını anlaması sonucu erişmiştir. Söz konusu farkındalığı sağlayan ögeler, aynı zamanda varoluşçuluğu işaret eden belirgin bulgulardır. Varoluşçu felsefenin ise incelenen şiirlerde İslam inancı üzere geliştiği görülmüştür. Bazı şiirlerde İslam felsefesindeki varoluşçuluğun Sezai Karakoç’un fikirleri etrafında geliştiği tespit edilmiştir.

Incompatibility is one of the basic sources of humor and absurdity. In these two elements, which have the same source but different nature, humorous incompatibility can be corrected by comprehending it through reason, while correction is not possible in absurdity. In this respect, humor indicates a rational dimension, while absurdity indicates an irrational plane. In some cases, humor is seen to transform into absurdity. In such a transformation, absurd humor emerges and the situation the person is in also gains an existential nature. The individual questions his existence and the meaning of his existence while looking for ways out of this paradox that he perceives through reason but cannot fit into his logic. Children whose thinking patterns are not fully formed are already in an absurd perception and feel the absurd more intensely. Children are temperamentally close to humor and the genre of poetry. The absurdity indicated by humor in children's poems is a highly functional tool that shows his actions on his existential journey. In this context, in the study titled “Absurd Humor in Mevlâna İdris Zengin's Children's Poems: Language, Form, and Content” children’s poems in the books Dondurmalı Matematik and Vay Canına of Mevlâna İdris Zengin were evaluated in the relevant context. The fact that no such research-examination study had been conducted on the artist’s children’s poems in Turkish children’s literature before was effective in the preparation of the article. With this study, it was aimed to determine the source, representation, subject and function of the absurd humor in the text; and in this direction, to determine the philosophy underlying it. The elements in question were classified under two headings in terms of the absurd-humor relationship as “Absurd humor at the Content Level” and “Absurd humor at the Linguistic Level”. As a result of this research, it was determined that humor in Mevlâna İdris Zengin’s children’s poems entered a paradoxical plane and turned into absurdity at the content and language level, and thus absurd humor emerged. Absurd humor in poetry is an awareness mechanism that points to the existence, encompassing and redemptive power of the creator rather than being stuck in paradox from time to time. The child narrator in the poems has reached this awareness as a result of the absurd situations he has felt on his journey of existence, his constant efforts to find his own essence and meaning, and his understanding that it is not possible to comprehend the absurd through reason. The elements that provide this awareness are also distinct findings that point to existentialism. It has been observed that existential philosophy has developed in the poems examined based on Islamic belief. In some poems, it has been determined that existentialism in Islamic philosophy has developed around the ideas of Sezai Karakoç.