Bu araştırmanın amacı, ana dilde konuşma stratejilerini alan yazından derleyerek tespit etmek ve bunları belirli başlılar altında kategorize etmektir. Bu amaç doğrultusunda hem yurt içinde hem de yurt dışında yürütülen ve konuşma, iletişim, sözlü ifade, anlatma kapsamındaki çalışmalara, lisansüstü tezlere ulaşılmaya çalışılmış ve bu işlem nitel araştırma yöntemi kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Doküman incelemesi yoluyla elde edilen veriler betimsel analize tabi tutulmuştur.   Araştırma kapsamında incelenen çalışmalardaki stratejiler birbirleriyle karşılaştırılarak aynı açıklamaya fakat farklı adlandırmalara sahip olanlar tek bir strateji olarak esas alınmıştır. Elde edilen bulgular doğrultusunda tespit edilen hazırlıksız konuşma stratejilerinin dört ana başlık altında toplanabileceği uygun görülmüştür. Araştırma kapsamında belirlenen on altı konuşma stratejisi doğrudan stratejiler, dolaylı stratejiler, etkileşim stratejileri ve dil ötesi stratejiler olarak kategorize edilmiştir. Bu bağlamda konuşma organizasyonu, analitik yaklaşım, tam aktarma, aşırı açıklık, konu dışına çıkmama, kelimeleri doğru telaffuz etme “Doğrudan Stratejiler” olarak ele alınmıştır. Yeniden yapılandırma, onarım, mesaj azaltma ve anlamsal yakınlık “Dolaylı Stratejiler” olarak adlandırılmıştır. Anlama kontrolü, göz teması kurma, nezaket kurallarına uyma ise “Etkileşim Stratejileri” olarak belirlenmiştir. “Dil Ötesi Stratejiler” olarak ise beden dilini etkili kullanma, uygun yerlerde vurgu ve tonlama yapma, işitilebilir ses tonuyla konuşma belirlenmiştir.  Çalışmada ayrıca tüm bu stratejilerin genel ve ayırt edici özellikleri açıklanarak konuşmayı yapılandırmadaki işlevsel rolleri vurgulanmış, konuşma eğitiminde strateji kullanımının önemine dikkat çekilmiştir.

The aim of this study is to identify speaking strategies in mother tongue by compiling them from the literature and to categorize them under certain headings. In line with this purpose, it was tried to reach the studies and postgraduate theses conducted both in Turkey and abroad within the scope of speaking, communication, verbal expression and narration, and this process was carried out using qualitative research method. The data obtained through document analysis were subjected to descriptive analysis.   The strategies in the studies examined within the scope of the research were compared with each other and those with the same explanation but different names were taken as a single strategy. In line with the findings obtained, it was deemed appropriate to categorize the impromptu speaking strategies identified under four main headings. Sixteen speaking strategies identified within the scope of the research were categorized as direct strategies, indirect strategies, interaction strategies and translanguaging strategies. In this context, speech organization, analytical approach, complete transfer, excessive clarity, staying on topic, and pronouncing words correctly were considered as “Direct Strategies”. Restructuring, repair, message reduction and semantic proximity were named as “Indirect Strategies”. Checking comprehension, making eye contact, and following the rules of politeness were identified as “Interaction Strategies”. On the other hand, using body language effectively, using emphasis and intonation where appropriate, and speaking in an audible tone of voice were identified as “Translinguistic Strategies”.  In the study, the general and distinctive features of all these strategies were explained, their functional roles in structuring speech were emphasized, and the importance of strategy use in speech education was pointed out