Türk dilinin sadeleşmesine yönelik çalışmalarıyla öne çıkan yazar Ömer Seyfettin, edebiyat tarihlerinde ismi geçen bir şahsiyet olduğu kadar anı türündeki eserlerde de adından söz ettiren bir yazardır. Yeni Lisan Hareketi ile başlattığı mücadeleyi dil sahasında başarıyla ilerletmesi, edebiyat tarihi araştırmalarına ışık tutmakla birlikte kendisinin yazdığı ve başkalarının onunla ilgili yazdığı anılara da konu olmuştur. Anılarda yer verilen detaylardan bir diğeri de asker kimliği ve katıldığı Balkan Savaşları’dır. Kendi kaleminden 10 Ekim 1912’de Selanik’te başlayan anılarında, katıldığı Balkan Savaşı’nın yıkımı üzerine yaşadıklarını yazmıştır.  Savaş çıkacağını düşünmezken bir anda nasıl savaşa gittiği, kumanda ettiği taburunun başına neler geldiği gibi serüvenler bu anılarda yer edinmiştir. Asker-Yazar Ömer Seyfettin’in; savaşa her ne kadar asker kimliğiyle katılmış olsa da döneminde öne çıkan başarılı bir yazar olarak gözlemlediği sosyo-ekonomik, kültürel, fiziki şartları anılarında poetik bir üslupla betimlediği dikkati çekmiştir. Köprülü’den Yanya’ya uzanan yolculuklarında askerlerin durumunu betimleyen yazar, dönemin siyasi-askeri düzeni hakkında da tarihi gerçeklere yer vermiştir. Dostlarının onun hakkında yazdığı anılarda ise kişilik özellikleri üzerinde durulmuştur. Aka Gündüz “Atlas Tavşan”, “Ömer Kocamustafapaşa”, “Antipirin Ömer”, “Deli Şair Ömer” lakaplarını; Ali Canip, Rumeli’de Yakorit hudut bölüğü kumandanı Ömer Seyfettin’i; Ziya Gökalp, askerlikten ayrıldıktan sonra gittiği Selanik’te nasıl tanıştıklarını ve dergicilik faaliyetlerini; Yakup Kadri, İzmir Kemeraltı’nda Giritli Ali Efendi Kütüphanesi’nde çalışan çalışkan Ömer’i; Hıfzı Tevfik ise neden onun doktorları sevmediğini anlatmıştır. Ölümünden sonra kaleme alınan anıları ise ayrıca incelenmiştir. Bu çalışmada Ömer Seyfettin’in unutulan anıları bir araya getirilmiş ve hakkında anlatılanlar üzerinden anı türüne ışık tutulmuştur.

The author Ömer Seyfettin, who stands out with his efforts to simplify the Turkish language, is not only a prominent figure in literary history but also a writer whose name is frequently mentioned in the memoir genre. His successful advancement of the struggle he began with the New Language Movement in the field of language has illuminated literary historical research and has also become the subject of memoirs written by him and others. One of the details mentioned in these memoirs is his identity as a soldier and his participation in the Balkan Wars. In the memoirs he began writing on October 10, 1912, in Thessaloniki, he wrote about his experiences of the devastation caused by the Balkan Wars. In these memoirs, he shares how, despite not expecting a war, he suddenly found himself going to war and the adventures he faced, including what happened to the battalion he commanded. Although Ömer Seyfettin participated in the war with his soldier identity, what stands out is how he, as a successful writer of his time, poetically describes the socio-economic, cultural, and physical conditions he observed in his memoirs. During his journey from Köprülü to Yanı, the author describes the condition of the soldiers and includes historical facts about the political and military order of the time. In the memoirs written by his friends, his personal characteristics are emphasized. Aka Gündüz “Atlas Tavşan”, “Ömer Kocamustafapaşa”, “Antipirin Ömer”, “Deli Şair Ömer” lakaplarını; Ali Canip, Rumeli’de Yakorit hudut bölüğü kumandanı Ömer Seyfettin’i; Ziya Gökalp, askerlikten ayrıldıktan sonra gittiği Selanik’te nasıl tanıştıklarını ve dergicilik faaliyetlerini; Yakup Kadri, İzmir Kemeraltı’nda Giritli Ali Efendi Kütüphanesi’nde çalışan çalışkan Ömer’i; Hıfzı Tevfik ise neden onun doktorları sevmediğini anlatmıştır. The memoirs written after his death have also been examined. In this study, the forgotten memoirs of Ömer Seyfettin are brought together, shedding light on the memoir genre through the stories told about him.