Reşat Nuri Darago, Türk edebiyatının çok yönlü bir figürü olup öğretmenlik, çevirmenlik ve tiyatro yazarlığının yanı sıra şiir üzerine derinlemesine eleştirel yazılar kaleme almıştır. Onun şiir anlayışı, yalnızca bireysel duygu aktarımına dayalı bir estetikten öte, toplumsal ve kültürel değerlerin yansıması olarak değerlendirilmelidir. Darago, şiirin bireyin iç dünyasını yansıtmasının yanı sıra, toplumsal gerçeklikleri ve tarihsel süreçleri de içermesi gerektiğini savunmaktadır. Bu doğrultuda, yalnızca bireysel duyarlılığı önceleyen şiir anlayışlarını eksik bulmuş ve şiirin toplumla organik bir bağ kurmasının önemini vurgulamıştır. Darago’nun şiir estetiği üzerine yaptığı değerlendirmelerde Batı edebiyatındaki romantik, sembolist ve modernist akımlardan etkilendiği görülmektedir. Ancak, bu akımları doğrudan benimsemek yerine, onları geleneksel Türk şiirinin unsurlarıyla harmanlayarak özgün bir sentez oluşturmayı önermiştir. Halk şiiri ve divan şiiri geleneklerinden yararlanarak modern şiire yeni bir yön vermeyi amaçlamıştır. Ona göre, geçmiş edebi miras bir kenara bırakılmamalı, aksine çağdaş şiirin biçimsel ve anlamsal yenilikleriyle bütünleşmelidir. Sanatçının eleştirilerinde biçim ve içerik dengesi ön plandadır. Ona göre, biçimsel yenilik kaygısı, şiirin anlam derinliğini gölgelememeli; şiir hem bireysel duyarlılığı hem de toplumsal sorumluluğu içermelidir. Şiir, yalnızca estetik haz vermekle kalmamalı, aynı zamanda okuyucuyu düşünmeye sevk eden bir yapı taşımalıdır. Darago, şiirin edebi birikimin bir parçası olarak entelektüel derinliği koruması gerektiğini vurgulamış, sanatın salt biçimsel değişim uğruna anlamdan kopmaması gerektiğine işaret etmiştir. Bu bağlamda, sanatçının şiir anlayışı, geçmişin ve modernin sentezine dayalı, toplumsal gerçeklikle iç içe bir estetik anlayışı temel almaktadır.

Reşat Nuri Darago is a versatile figure in Turkish literature, and in addition to being a teacher, translator and playwright, he has written in-depth critical articles on poetry. His understanding of poetry should be evaluated as a reflection of social and cultural values, rather than an aesthetic based solely on individual emotional transmission. Darago argues that poetry should include social realities and historical processes in addition to reflecting the inner world of the individual. In this context, he found the understanding of poetry that prioritized only individual sensitivity inadequate and emphasized the importance of poetry establishing an organic bond with society. In Darago’s evaluations on the aesthetics of poetry, it is seen that he was influenced by the romantic, symbolist and modernist movements in Western literature. However, instead of directly adopting these movements, he proposed to create an original synthesis by blending them with elements of traditional Turkish poetry. He aimed to give a new direction to modern poetry by making use of the traditions of folk poetry and divan poetry. According to him, past literary heritage should not be left aside, but rather integrated with the formal and semantic innovations of contemporary poetry. The balance of form and content is at the forefront in the artist’s criticisms. According to him, the concern for formal innovation should not overshadow the depth of meaning of poetry; poetry should include both individual sensitivity and social responsibility. Poetry should not only provide aesthetic pleasure, but also have a structure that prompts the reader to think. Darago emphasized that poetry should preserve intellectual depth as a part of literary accumulation, and pointed out that art should not break away from meaning for the sake of mere formal change. In this context, the artist's understanding of poetry is based on an aesthetic understanding that is intertwined with social reality, based on the synthesis of the past and the modern.