Edebiyat tarihlerinde ismine rastlayamadığımız Agâh İzzet Yazgaç, başta Cumhuriyet olmak üzere Ulus, Yeni Sabah, Aylık Mecmua gibi gazete ve dergilerde yazmış; Esnaf Meslek Mecmuası’nda yazı işleri müdürü olarak görev yapmış; hikâye, deneme, hatıra, gezi yazısı ve vecize türünde eserler vermiştir. Özellikle 1926-1942 yıllarında gazete ve dergilerde imzasına rastlanan, Yunus Nadi, Peyami Safa, Aka Gündüz, Mehmet Rauf, Kemal Ragıp Yaşar Nabi, gibi isimlerle aynı sütunları paylaşan, kalem tecrübelerinin çoğu süreli yayınlarda dağınık halde kalan Agâh İzzet, Cumhuriyet gazetesinde 1926’dan 1931’e kadar altı yıl her Ramazan ayı boyunca Davuldan İlhamlar üst başlığı ile yayımladığı vecizelerini aynı adla kitaplaştırmıştır. İlk baskısı 1927 yılında eski harflerle yayımlanan aforizma, vecize, özlü söz olarak adlandırılan Davuldan İlhamlar okuyucuların ilgisine ve Cenap Şahabettin ve Abdülhak Hâmid Tarhan gibi yazarların iltifatlarına mazhar olur. Agâh İzzet, gördüğü ilginin teşviki üzerine sadece Ramazan aylarına mahsus olmak üzere Cumhuriyet gazetesinin birinci ya da ikinci sayfalarında vecize yazmaya devam etmiştir. 1932 yılında kitaplaşan bu vecizeler, daha sonra 1927-1939 yıllarında olmak üzere toplam dört baskı yapmıştır. Agâh İzzet’in bu vecizeleri edebiyat, kadın, aşk, evlilik, çocuk, aile hayatı, gençlik, yaşlılık, dost, düşman basın-yayın gibi çeşitli kavramlar ve konularla ilgili geniş bir yelpazede yer alır. İstisnai olarak Atatürk için yazılmış vecizeler eserin başında yer almaktadır. Yazar bazı temalar üzerine sayıca çok vecize kaleme alırken kimisi hakkında ise daha az vecize yazmıştır. Bu makalede Agâh İzzet Yazgaç’ın Davuldan İlhamlar başlığı ile yayımlanan vecizeleri üzerinde durulacaktır.

Agâh İzzet Yazgaç, whose name we cannot find in the history of literature, wrote in newspapers and magazines such as Cumhuriyet, Ulus, Yeni Sabah, Aylık Mecmua, worked as the editor-in-chief of Esnaf Vocational Magazine and produced works in the genre of stories, essays, memoirs, travel writings and aphorisms. Agâh İzzet, whose signature was seen in newspapers and magazines especially between 1926-1942, who shared the same columns with names such as Yunus Nadi, Peyami Safa, Aka Gündüz, Mehmet Rauf, Kemal Ragıp Yaşar Nabi, and whose writing experiences were mostly scattered in periodicals, appeared in Cumhuriyet newspaper from 1926 onwards He compiled his aphorisms, which he published under the title Davuldan İlhamlar during Ramadan for six years until 1931, into a book with the same name. Davuldan İlhamlar, which are called aphorisms, maxims and sayings, were first published in 1927 in old letters, and attracted the attention of readers and the compliments of writers such as Cenap Şahabettin and Abdülhak Hâmid Tarhan. With the encouragement of the interest he received, Agâh İzzet continued to write aphorisms on the first or second pages of the Cumhuriyet newspaper, only during the Ramadan months. These aphorisms, which were published as a book in 1932, were later published in a total of four editions, between 1927 and 1939. These aphorisms of Agâh İzzet cover a wide range of concepts and subjects such as literature, women, love, marriage, children, family life, youth, old age, friend and enemy press and publications. Exceptionally, aphorisms written for Atatürk are included at the beginning of the work. While the author wrote many aphorisms on some themes, he wrote fewer aphorisms on others. This article will focus on Agâh İzzet Yazgaç’s aphorisms, published under the title Davuldan İlhamlar.