Bu çalışma, Sicilya Arap şiirinde mersiye türünün yapısını ve özelliklerini açıklamakta, Sicilyalı şair Ebû Muhammed el-Kâsım b. Abdullah et-Temîmî’nin şiirleri üzerine odaklanmaktadır. Arap şiirinde mersiye türüyle ilgili olarak Prof. Dr. M. Faruk TOPRAK’ın “Endülüs Şiirinde Mersiye” adlı eseri, bize oldukça geniş ve kapsamlı bir malumat sunmaktadır. Batı’da Endülüs’ten sonra bir başka önemli bölge, yaklaşık ikibuçuk asır Müslüman hakimiyetinde kalan Sicilya Adası’dır. Burada da tıpkı Endülüs gibi Arap şiirinin çok kıymetli örneklerine rastlanmaktadır. Bu şiirlerde Sicilyalı şairler, birçok farklı konuyu işledikleri gibi ölüm hakkında da değerli ürünler ortaya koymuşlardır. Ölüm karşısındaki tutumlarını ve bunu şiirlerinde nasıl işlediklerini tesbit edebilmek açısından şiirlerin analizinin önemli olduğu âşikârdır. Konuyla ilgili olarak bu çalışmada, Sicilya şairi Ebû Muhammed el-Kâsım b. Abdullah et-Temîmî ve kardeşi için söylediği mersiye incelenmiştir. Bu şair, Sicilya’nın karışıklık dönemine ve Norman istilasına işaret eden şehir mersiyesi niteliğinde şiirler söylemiştir. Ayrıca kardeşi ve oğlu için de ağıtlar yakmıştır. Çalışmada beyitler, dilsel ve tematik açıdan detaylı bir şekilde analiz edilmiştir. Böylelikle çoğu günümüze ulaşamayan Sicilya şiirine ait mersiyelerle ilgili bilgi edinilmesi amaçlanmıştır. Bu nazım örneklerinin günümüze kısa parçalar halinde ulaştığı göz önünde bulundurulduğunda çalışmanın önemi anlaşılacaktır. Şairin, parçalar halindeki beyitleri arasında bağlantı kurulmaya çalışılmış ve Sicilya şiirinin içeriği ve yapı biçimlerinin kapsamlı olarak incelenmesi hedeflenmiştir. İlk bölümde Sicilya Arap şiirinde mersiye hakkında bilgi verilmektedir. Bu kısımda çalışma, mersiye türünün analizine dayanmaktadır. İkinci bölüm şair Ebû Muhammed el-Kâsım b. Abdullah et-Temîmî’ye ve şiirinin tahliline ayrılmıştır. Böylelikle çoğu kaybolmuş olan Sicilya mersiyeleri hakkında bir kanaat oluşması ve bu konuda yapılacak çalışmalara bir kapı aralanması umulmaktadır. Çalışmada geçen eser isimlerinin, transliterasyonla verilmesine özen gösterilmiştir.

This study explains the structure and characteristics of the elegy genre in Sicilian Arabic poetry, focusing on the poems of the Sicilian poet Abu Muhammad al-Qāsim b. Abdullah al-Tamīmī. Regarding the elegy genre in Arabic poetry, Prof. Dr. M. Faruk TOPRAK's work titled "Elegyya in Andalusian Poetry" provides us with quite extensive and comprehensive information. After Andalusia in the West, another important region is the Island of Sicily, which remained under Muslim rule for nearly two and a half centuries. Just like Andalusia, very valuable examples of Arabic poetry can be encountered here. In these poems, Sicilian poets dealt with many different subjects and also produced valuable products about death. It is obvious that the analysis of the poems is important in order to determine their attitudes towards death and how they dealt with this in their poems. In this study, we will examine the poems of the Sicilian poet Abu Muhammad al-Qāsim b. Abdullah al-Tamīmī and the elegy he wrote for his brother were examined. This poet wrote poems that were like city elegies that pointed to the period of chaos in Sicily and the Norman invasion. He also sang elegies for his brother and son. In the study, the couplets were analyzed in detail in terms of language and thematic aspects. Thus, it is aimed to obtain information about the elegies of Sicilian poetry, most of which have not survived to the present day. When it is considered that these examples of verse have survived to the present day in short pieces, the importance of the study will be understood. An attempt has been made to establish a connection between the poet's couplets in fragments and a comprehensive examination of the content and structural forms of Sicilian poetry has been aimed. In the first section, information is given about elegies in Sicilian Arabic poetry. In this section, the study is based on the analysis of the elegy genre. The second section is devoted to the poet Abu Muhammad al-Qāsim b. Abdullah al-Tamīmī and the analysis of his poetry. Thus, it is hoped that an opinion will be formed about the Sicilian elegies, most of which have been lost, and that a door will be opened for studies to be carried out on this subject. Care has been taken to transliterate the names of the works in the study.