Sait Faik Abasiyanık’in Öykülerinde Doğanın Dili ve Çevre Etiği

Author:

Number of pages:
1099-1110
Language:
Türkçe
Year-Number:
2024-Volume 19 Issue 3

Modern öykünün Türk edebiyatındaki öncüsü Sait Faik alışılagelmiş öykü yapısını kıran bir tarz geliştirir. Sait Faik dil, anlatım, teknik gibi daha çok biçimi ilgilendiren yeniliklere öncülük etmenin yanında işlediği konular bakımından da dönemine göre yeni ve özgündür. O, nesneye, doğaya, dış dünyaya yeni bir bakış açısı getirir. Öykülerinin ruhuna hâkim duygu ise insan ve doğa sevgisidir. Yazar, doğayla var olan bir insan profili çizerken doğanın canlı cansız bütün unsurlarını öykülerinin merkezine yerleştirir. Öykülerinin dilini oluşturan söz varlığı bir bakıma doğanın dilidir. Doğa bu öykülerde dile gelir, sadece kendini değil, insanı ve onun problem alanlarını betimleyen varlıksal bir konuma yükselir. Öykülerin atmosfer ve kuruluşunda da önemli bir yer tutan doğa, dekor oluşturmaktan uzaktır ve varoluşsal dinamiklere sahiptir. Doğanın özne statüsüne yükselmesi kendi değerleriyle var olmasının yolunu açar. Makalede insan-doğa ilişkisi doğa merkezli bir yaklaşımla ele alınırken doğaya bakış, yöneliş bağlamında yazarın ilk ve son öyküleri arasındaki farklılık üzerinde de durulmuş, doğanın varoluşsal statüsü içerdiği sembollerle gösterilmiştir.

Keywords


Sait Faik, the pioneer of the modern story in Turkish literature, develops a style that breaks the traditional structure in stories. Sait Faik is new and original compared to his period in terms of the subjects he deals with, besides leading the innovations mostly related to the form such as language, expression and technique. He brings a new perspective to objects, nature, and the outside world. The emotion that dominates the spirit of his stories is the love of human beings and nature. The author places all the human and non-human elements of nature at the center of his stories while drawing a human profile co-existing with nature. The vocabulary that makes up the language of his stories is, in a way, the language of nature. Nature comes to the fore in these stories and rises to an existential position that describes not only herself but also human and the human condition. Nature, which has an important place in the atmosphere and construction of the stories, is far from creating a décor. It has existential dynamics. The rise of nature to the status of subject paves the way for its existence with its own values. Apart from dealing with the human-nature relationship in the stories from a nature-centered perspective, this paper intends to emphasize the difference between the author’s first and last stories in terms of their orientation towards nature and to show the existential status of the nature with symbols.

Keywords

Article Statistics

Number of reads 59
Number of downloads 118

Share

Turkish Studies - Language and Literature
E-Mail Subscription

By subscribing to E-Newsletter, you can get the latest news to your e-mail.