Bu makale, İngiliz oyun yazarı Carly Churchill'in iki distopik oyunu Far Away (2000) ve A Number (2002)’daki insan sonrası ekoeleştiriyi incelemektedir. İnsan sonrası ekoeleştiri geleneksel ikiliklere meydan okmakta ve ortadan kaldırmaktadır. Bu makale,  genel olarak insanın anlamının ne olduğuna dair çağdaş anlatıları karmaşıklaştırır ve insan dışı olanla ilişkili olarak insan özneyi anlamanın yeni bir yolunu sunar. Bu iki oyununda Caryl Churchill insan olma tartışmasını ve insanların birbirlerini ve insan olmayan varlıkları algılama, tanımlama ve iletişim kurma biçimlerindeki değişiklikleri konu alır. Bu makale, Caryl Churchill'in insan ve insan olmayan arasındaki geleneksel sınırları nasıl alt üst ettiğini, insan ve insan olmayan ilişkileri nasıl yeniden konumlandırdığını ve insanlardan bağımsız varlıklar olarak insan olmayan varlık fikrini nasıl inşa ettiğini analiz eder. Far Away oyununda, dünyanın bir distopik görüntüsünü sunar ve insan-merkezli insan ve insan olmayan algısını insan olmayanın bağımsız failliğine işaret ederek yerinden eder. A Number oyununda, insanın kimliğini ve insan yapımı bilim tarafından insan dışı formların gelişimini, klonlama deneylerini ele alır. Churchill bu oyunlarında, insanın diğer türlerle birlikte daha büyük bir ailenin parçası olduğuna ve varlığının tüm canlıların varlığının farkında olmasına bağlı olduğuna işaret ederek insan merkezli bakış açısını bozar. İnsan ve insan olmayan, kültür ve doğa, özne ve nesne arasındaki ayrımları ve farklılıkları bulanıklaştırır.

This article analyzes posthuman ecocriticism in two dystopic plays Far Away (2000) and A Number (2002) by the British playwright Carly Churchill. Posthuman ecocriticism challenges and dismantles traditional dichotomies. It complicates the contemporary narratives of the meaning of humans and presents a new way of understanding human subjects in relation to nonhumans in general. In her two plays, Caryl Churchill is concerned with the debate of being human and the changes in human being’s perception of identification, description, and communication with each other and nonhuman entities. This article analyses how Caryl Churchill subverts the traditional boundaries between humans and nonhumans, repositions human and nonhuman relations, and builds upon the idea of nonhumans as entities independent from human beings. In Far Away, she presents a dystopic vision of the world, displaces anthropocentric perceptions of humans and nonhumans, and points out nonhumans’ independent agency. In A Number, she deals with the identity of human beings and the development of nonhuman forms by human-made science, the cloning experiments. In these plays, Churchill disturbs the anthropocentric perspective by pointing out that human beings are part of a larger family with other species and their existence depends on the awareness of the existence of all living beings. She blurs the divisions and differences between human and nonhuman, culture and nature, subject and object.