Bu araştırmanın amacı, yabancı dil öğrenen Türk öğrencilerin ve Türkçe öğrenen uluslararası öğrencilerin dil öğrenme bağlamında yaşadığı zorlukları ortaya koymak, bu zorlukları benzerlikleri ve farklılıkları doğrultusunda sınıflamaktır. Bu bağlamda Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminin kendine has zorlukları ortaya çıkarılmaya çalışılmıştır. Araştırmanın yöntemi sistematik incelemedir. Bu kapsamda 51 yayın incelenmiştir. Yayınlarda en çok kullanılan ilk üç yöntem; nitel yöntemler, nicel yöntemler ve karma yöntemlerdir. Araştırmaların %78,43’ünde insan katılımcılarla çalışılmıştır. İnsan katılımcılarla yapılan çalışmaların %46,30’unda yükseköğretim öğrencileri ile çalışılmıştır. Kişi sayısı olarak en çok tercih edilen aralık 1-20 kişi ve 100-200 kişi aralığı olmuştur. Veri toplama aracı olarak en çok yarı yapılandırılmış görüşme formu, anket ve ölçek kullanılmıştır. Yabancı dil öğrenen Türk öğrencilere ilişkin çalışmalar ile Türkçe öğrenen uluslararası öğrencilere ilişkin çalışmalarda görülen sorunlardan ortaya çıkan toplam 14 temadan 9’u ortaklık gösterirken 5'i ortaklık göstermemektedir. Araştırma sonuçlarına göre hedef dili öğrenmeye karşı ilgisizlik ve isteksizlik, kelime bilgisi eksikliği, kaygı, hazırbulunuşluk seviyelerinin yetersizliği, hedef dili öğretim sürecine uygun ve modern yöntem/tekniklerin kullanılmaması, öğreticinin ana dili konuşucusu olmaması, telaffuz sorunları, hedef dilde bulunan harflerin/seslerin ana dilinde karşılığının olmaması ve ana dilinden kaynaklanan dil ve gırtlak gelişimi farklılığı, teknolojik materyal eksikliği, oturma düzeninden kaynaklanan sorunlar yabancı dil öğrenen Türk öğrencilerin ve Türkçe öğrenen uluslararası öğrencilerin yaşadıkları ortak sorunlardır. Buna karşın Türkçenin gramerinin öğrenilmesi, Türkçede metaforik anlam yoğunluğu olması, akademik Türkçenin öğrenilmesi temaları sadece Türkçenin yabancı dil olarak öğreniminde ortaya çıkan temalar olmuştur. Mevcut çalışmanın sonuçları, yabancı dil olarak Türkçe öğrenen bir öğrencinin karşılaşabileceği 14 zorluktan 9’uyla farklı bir dil öğrense de karşılaşabileceğini göstermektedir.

The purpose of this research is to reveal the difficulties experienced by Turkish students (learning a foreign language) and international students (learning Turkish) in the context of language learning and to classify these difficulties according to their similarities and differences. In this regard, the idiosyncrasy difficulties of teaching Turkish as a foreign language have been tried to be revealed. The method of research is a systematic review. 51 publications were examined. According to research results, the first three methods most used in publications; qualitative methods, quantitative methods and mixed methods. Human participants are used in 78,43% of the studies. In 46,3% of the studies with human participants, higher education students were studied. The most preferred range for the number of people is 1-20 people and 100-200 people. Semi-structured interview forms, questionnaires, and scales are mostly used as data collection tools. A total of 14 difficulty themes emerged from the studies on Turkish students learning a foreign language and international students learning Turkish. While 9 of these 14 themes were common, 5 were different. Student-related problems, textbook-related problems, teacher-related problems, administration/management problems, learning environment problems, comprehension problems, material problems, structural differences between mother tongue and target language / cultural-related problems, and pronunciation problems are common themes. On the other hand, learning the grammar of Turkish, the intensity of metaphorical meaning in Turkish, and learning academic Turkish were the themes that emerged only in the learning of Turkish as a foreign language. The results of the present study show that there are 14 difficulties that a student learning Turkish as a foreign language may encounter, and 9 out of 14 difficulties can be encountered even if she/he learns a different language.