Türk yazı dilinin Anadolu’daki önderlerinden Âşık Paşa, en büyük ve en önemli eseri olan Garîb-nâme adlı yaklaşık 10600 beyitlik mesnevisiyle daha kendi devrinde büyük bir şöhret kazanmıştır. Onun, kendisini meşhur eden büyük eseri Garîb-nâme’den başka, çoğu nasihatamiz nitelikte olan küçük mesnevileri, bütün mısraları Arap alfabesinin bir harfiyle başlayan 29 gazelden müteşekkil Elif-nâme adlı bir eseri ve Sema Risalesi (Risāle fī Beyāni’s-semāʿ) adlı içinde bazı manzum parçaların da bulunduğu mensur bir eseri vardır. Bütün bunlardan başka Âşık Paşa’nın duygu ve fikirlerini daha serbest bir tarzda ifade ettiği gazeller de kaleme almıştır. Onun şiir mecmuaları ve cönklerde yer alan bu şiirleri öteden beri araştırmacıları dikkatini çekmiş ve yayımlanmıştır. Bugüne kadar Sadettin Nüzhet Ergun, Abdülbâkî Gölpınarlı, Orhan Kemal Tavukçu ve M. Fatih Köksal’ın muhtelif çalışmalarında, hemen hepsi gazel nazım şekliyle kaleme alınmış toplam 54 adet manzume Âşık Paşa’nın şiiri olarak tespit edilmiş ve yayımlanarak bilim dünyasının ilgi ve dikkatine sunulmuştur.

Bu çalışmada, önce Âşık Paşa’nın gazelciliği değerlendirilmiş, bir gazel şairi olarak Âşık Paşa’nın edebiyat tarihimizdeki yeri tespit edilmeye çalışılmıştır. Bugüne kadar yapılan kimi yorumlarda dikkat çeken, onun “didaktik şair” olduğu vurgusunun hassaten gazelleri açısından isabetli olmadığı kanaati izhar edilmiştir. Başta “müstakil” şiirlerinde bir form olarak gazeli öncelemesiyle klasik Türk şiirine yol açıcı bir rol oynadığı tezi dile getirildikten sonra bu yayına esas olan şiirlerinin yer aldığı el yazması nüsha hakkında bilgi verilmiş, çalışmanın sonunda da şairin toplam bilinmeyen dört gazelinin transkripsiyonlu metni verilmiştir.

Âşık Pasha, one of the leaders of the Turkish written language in Anatolia, gained a great reputation even in his own time with his biggest and most important work, Garîb-nâme, a masnavi of approximately 10600 couplets. Apart from his great work Garîb-nâme, which made him famous, he has small masnavis, most of which are in the feature of admonishingly, a work called Elif-nâme, which consists of 29 ghazals, all of which begin with a letter of the Arabic alphabet and Sema Risalesi (Risāle fī Beyāni’s-semāʿ), which includes some verse poems in his prose work. Apart from all these, Âşık Pasha also wrote ghazals in which he expressed his feelings and ideas in a freer manner. His poems, which are included in poetry magazines and conks, have long attracted the attention of researchers and have been published by them. Until today, in the various works of Sadettin Nüzhet Ergun, Abdülbâkî Gölpınarlı, Orhan Kemal Tavukçu and M. Fatih Köksal, a total of 54 poems, almost all of which were written in ghazal verse, have been identified as Âşık Paşa's poems and have been published and presented to the interest and attention of the scientific world.

In this study, firstly Âşık Pasha's ghazalism was evaluated and it was tried to determine the place of Âşık Pasha in our literary history as a ghazal poet. It has been revealed that the emphasis in some of the comments made so far that he is a "didactic poet" is not accurate especially in terms of his ghazals. After expressing the thesis that he plays a leading role in classical Turkish poetry by prioritizing the ghazal as a form in his "detached" poems, information was given about the manuscript copy containing his poems, which are the basis of this publication; at the end of the study, the transcriptioned text of four unknown ghazals of the poet is given.