Geçiş dönemleri toplumsal dinamiklerin sorguya alındığı odalardır. Her yapının kendince etkisi yenidenleşme izleri taşır. Varlığı; günah çıkarma, hesaplaşma ve tefekkür boyutlarında kalmanın ötesinde kimliği inşa eden dinamikleri topyekûn muhatap almak adınadır. Türkiye’nin ve edebiyatının yan yana yürüdüğü değişim/dönüşüm serencamı, kendi içerisinde derin yapılara işaret eder. Yazarların kurgusal metinleri, halkının niyetlerini de kaydeden toplum sismografyalarıdır. Türkiye, bu anlamda yoğun kırılmalar yaşadığı için kurmaca olmasına rağmen edebiyatta da derin izler bırakmıştır. Kabullenilmiş zamanlardan sorgulayan zamanlara, materyalizmden diyalektiğe, modernden postmoderne ve daha ötesine, doğumu bir türlü gerçekleşmeyen yoğun sancılarla uğraşmıştır. Hep yarıda kalınan seferler, hep kendini ithal tanımlamalarla yoklayan yaşama bilinci, nihayetinde farkına varmadan tanımsızlıkların pratiğinde kaybolmuştur. “Modern edebiyat” denilen müphem terimin altında kategorize edilmiş yeni Türk edebiyatı da bütün keşmekeşleriyle, adını koyma, geciken zamana yıkılmış anlardan ses verme telaşındadır. Bütün yazın, aslında “Tutunamayanlar”ın kendince dramatik organizasyonlarıdır. Bu anlamda dönüşüm tam anlamıyla bir “transformasyon” olarak kabullenilip hep yakınlarda tutulur.  Reşat Nuri yazdıkları, yazma biçimi, estetik yoğunluğu, popülerliği bir tarafa kısa notlarla eleştirel dönemlere farklı açılardan tanıklık eder. Tam da göçüşün, geçişin ve kuruluşun içinde kalmak, yazma niyetinin ötesinde entelektüel sanrılara açar ifadeler taşır. Bir sitcom gibi tasarlanmış ve konağın içiyle büyük oranda yürüyen “Kızılcık Dalları” isim içerik uyuşmazlığını barındırmanın ötesinde “Gülsüm” ve onun temsil niyetlerini kararsızlığın pusunda yeniden anlatmaya, katılmaya çağırır bizi. Metin boyunca yerine, tavrına karar veremeyen anlatıcı nihayetinde hızlıca toparlanır ve olayların sadece ipuçlarıyla yetindiğimiz keyifli bir zaman geçirme olarak anlatıyı nihayete erdirir. Sosyal statü, çatışma, ön yargıların yoğurduğu sınıfsal anekdotlar, yeni(den)leşme bedellerini ödemeye devam etme pahasına kurgu oyununu sözün buyurganına teslim etmiştir.

Transition periods are the rooms where social dynamics are put into question. The effect of each structure carries the expressions of repetition. Beyond confessional, reckoning and contemplation, it is in the name of collectively dealing with the dynamics that build identity. Turkey changes it walked side by side, and the adventure of its literature refers to structures deep within itself. The authors' structural texts are community seismographies that record all reflected intentions. Turkey in literary fiction, although it lived intense diffraction left deep traces in this regard. It has come from accepted times to questioning times, from materialism to dialectics, to modern postmodern and beyond, with intense pains whose birth never materialized. The voyages that are always interrupted, the consciousness of life that always examines itself with imported definitions has finally disappeared in the practice of undefined without realizing it. The New Turkish Literature, categorized under the ambiguity of the term modern literature itself, is in a hurry to name it with all its chaos and to give its voice from moments that have been destroyed by delayed time. All summer are actually dramatic organizations of the "Tutunamayanlar" in their own way. Transformation is always kept close by transformation manners. Reşat Nuri aside from his writing, writing style, aesthetic intensity, and popularity, the short notes testify to critical periods from different angles. It carries expressions that lead to intellectual delusions, just beyond the intention of writing to stay within the transition, collapse, and organization. "Kızılcık Dalları", designed like a sitcom and walking a lot with the interior of the mansion, invites us to participate and retell "Gülsüm" and its representation intentions in the ambush of indecision, beyond accommodating the name and content mismatch. Unable to decide instead on his attitude throughout the text, the narrator ultimately ends up as a quick gathering and a pleasant time where we only collect the clues of the events. Class anecdotes kneaded by social status, conflict, prejudices have surrendered the game to the imperative of the word, at the expense of continuing to pay the costs of repetition.