Ülkemizde 5544 sayılı Mesleki Yeterlilik Kurumu Kanunu’nun 21. maddesine bağlı olarak Mesleki Yeterlilik Kurumu tarafından oluşturulmuş olan çalışma ve eşgüdüm grubunun hazırlamış olduğu 6. seviye Çevirmen Ulusal Meslek Standardı çevirmenlik mesleğini, meslek tanımı, meslek profili ve ölçme ve değerlendirme başlıklarına göre tanımlayan ulusal bir meslek standardıdır. Mesleki Yeterlilik Kurumu ulusal meslek standartlarını, “bir mesleğin başarı ile icra edilebilmesi için gerekli olan bilgi, beceri, tavır ve tutumları belirleyen asgari normlar” olarak tanımlar. Bu tanımdan yola çıkılarak Çevirmen Ulusal Meslek Standardı’nın çeviri sektöründe başarılı bir biçimde mesleğini icra edebilecek çevirmenlerin sahip olması gereken temel nitelikleri ve bir çevirmenden beklenilen görev ve sorumlulukları belirleyen temel bir çerçeve çizdiği söylenebilir. Standartta yer alan bilgiler edinç kavramı açısından incelendiğinde, çeviri edincine ait birer alt-edinç olan çeviri hizmeti sağlama edinci ve meslek edincine standartta geniş ölçüde yer verildiği görülür. Araştırmada nitel araştırma yöntemlerinden doküman analizi yöntemi kullanılarak Çevirmen Ulusal Meslek Standardı’nda çeviri hizmeti sağlama alt-edinci ve meslek alt-edinci ile ilişkilendirilebilecek bilgiler irdelenmiştir. Mesleki Yeterlilik Kurumunun yaptığı meslek standardı tanımına dayanarak, bir çevirmenin mesleğini başarı ile icra edilebilmesi için meslek standardında yer verilen bilgi, beceri, tavır ve tutumlara sahip olması beklenir. O halde, çeviri hizmeti sağlama alt-edinci ve meslek alt-edinci çeviri eğitimi alan çevirmen adaylarına kazandırılması gereken edinçler arasında önemli bir yere sahiptir ve çeviri eğitiminde bu iki edinci geliştirmeye yönelik derslere yer verilmelidir.

The National Occupational Standard can be referred to as “the minimal norm that displays the required knowledge, skills, behavior, and manners approved by VQA [Vocational Qualifications Authority] in order to successfully practice an occupation” (Mesleki Yeterlilik Kurumu, t.y.). It was developed by the cooperation group representing various stakeholders of translation industry, academic translator education institutions, and translator associations. Therefore, one can conclude that the standard delineates the knowledge, skills, and attitudes a translator is expected to possess. Occupational standards are based on the descriptions of the knowledge, skills, behaviors and manners, that’s why; they are compatible with the concept of competence. In terms of translation competence, the standard consists of several items that can be associated with translation service provision competence and occupational competence. This study aims at presenting the importance of integrating translation service provision competence (in the sense explained by EMT, 2009) and occupational competence (in the sense defined by Albir, 2015) into translator training by examining the National Occupational Standard for Translator/Interpreter (Level 6). Because it is a national occupational standard developed by the cooperation group representing several stakeholders in translation market and academic translator education in Turkey, The National Occupational Standard for Translator/Interpreter (Level 6) is used as a basis for setting forth the significance of integrating courses for developing translation service provision competence and occupational competence of prospective translators/interpreters. Document analysis method, an instance of qualitative research methods, is used to make the comparison between the descriptions of the knowledge, skills, attitudes, and behaviours in the standard and the related competence definitions.