Bu makalede Türk kültür tarihinde süreç içerisinde değişen ölme biçimleri konusu incelenmektedir. Ölüm evrensel ve değişmeyecek bir gerçektir. Kaçınılmaz bu gerçek karşısında kişioğlu ölümü kabullenebilmek için ona bir takım anlamlar yüklemiştir. Başlangıçtan günümüze ölüm algılarımız çeşitli nedenlere bağlı olarak değişmiştir. Ölüm algımız değiştiği gibi zaman içerisinde ölme biçimlerimiz de farklılaşmaya başlamıştır. Başlangıçtan günümüze Türk kültürüne ve geleneklerimize bakarak değişen ölüm algısının ve ölme biçimlerimizin izi sürülebilir. Türk kültüründeki ölme biçimlerini; gönüllü ölüm, iyi ölüm, kötü ölüm ve modern dönemin bir olgusu olarak karşımıza çıkan hastanede ölüm olarak ele almak mümkündür. Gönüllü ölme biçimi, Türk evren tasavvurunu geniş anlamda yansıtan bir ölme biçimidir. Öte dünyayı bu dünyanın bir devamı olarak gören düşünme biçimi gönüllü ölüm biçimini mümkün kılmaktadır. İyi ölüm ise;  ölüm öncesinde ölüme hazırlanma ve ölüm sırasını içine alan, ölümün yatakta beklendiği bir ölmedir. Ölmekte olanın yanında çocukları, eşi dostu, akrabaları ve yakınları hazır bulunur. Böyle bir ölümde ölüm anı kamuya açıktır. Ölme anı geleneğin kılavuzluğunda yönetilir. Kötü ölümler ise; ölüme hazırlanma fırsatı vermeyen ani ölümlerdir. Ayrıca eş, dost ve akrabalardan uzaktaki bir ölümle genç yaştaki ölüm de kötü ölüm olarak adlandırılır. Hastanede ölüm ise kamuya kapalı, kapılar ardında gerçekleşen ölümdür. Bu tür ölüm, doktorlar ve hemşireler tarafından yönetilir. İnsanın ölümle yaptığı bu yolculuk üzerine yeni anlamları da katarak yolculuğuna devam edecektir.   

This article scrutinizes different forms of death in Turkish culture. Death is a universal and unchangeable reality. To be able to accept the inevitable reality, human beings have attributed various meanings to death. Till now, our perceptions about death were subjected to change due to various reasons. Along with the fact that our points of views are changing, the forms of our death are also not fixed. Therefore, this article aims to follow the track of the perceptions and forms of death in Turkish culture and traditions. As forms of death in Turkish culture, it is possible to count voluntary deaths, good deaths, bad deaths and deaths in hospital which is a phenomenon of the modern times. The voluntary death is a form of dying reflecting the Turkish vision of the universe in its broad sense. What makes voluntary death possible is the way of our consideration of “the other world” as a continuation of the world we currently live in. Secondly, good death is considered as a death which is being awaited in bed. Children, friends, relatives and relatives of the dying are present. In this form of death, the moment of dying is open to the public. The moment of dying is guided by the traditions itself. Bad deaths are the sudden deaths that do not give an opportunity to prepare for the death. Besides, a death away from spouse, friends and relatives and a death of a young person is also categorized as a bad death. Death in hospital is a form of death taking place behind doors. It is closed to the public and managed by the doctors and nurses. Human beings will continue their journey by adding new meanings to the death, a concept they carry everywhere.