Bu makale, Asaf Halet Çelebi’nin şiirini ve edebi ürünlerini tahlil etmenin yanısıra, neden çağdaşlarınca kabul görmediğini anlamaya odaklanmaktadır. Çelebi’nin şiirinde masal öğeleri baskın olarak kullandığını, bilindik metaforların yeni bir yorumla okuyucusuyla buluşturduğunu, çağdaşları ile arasına belirgin bir farklılığın duvarlarını ördüğü görülmektedir. Doğu ve Batı kültürünün zenginliğini yapıtlarında yansıtan Çelebi, içinde bulunduğu çevrede yadırganmasına aldırmayan tavırlar sergilemesi, belki de Türk edebiyatında en ilginç ürünler vermesine neden olmuştur. Ülkemizin kültürel anlamda bir yol ayrımına girdiği bir dönemde, çalışmaları ile mazi ve an arasında köprü kurmaya çalışmış, bu da çağdaşlarının eleştiri oklarını üstüne odaklanmasına engel olamamıştır. Şair ve sanatçı kişiliğinin hep önde olmasından dolayı seçimlerde bağımsız adaylığını ilan etmesi, kendisini yakından tanıyan dost ve arkadaşlarını şaşırtmış, baskın edebiyatçı kimliği ile bağdaştırmada zorlanmışlardır. Şair’in kendisini masal dünyasının bir parçası gibi görmesi, masal kahramanlarıyla olağanüstü yolculuklara kanat açması, ülkenin içinde sürüklendiği kültürel değişim, Şair’i hayatın gerçeklerinden çoğu zaman uzaklaştırdığı, kimliğini bulmak için çıktığı yolculuklarda, yaşadığı gerçekler, dinlenmek için uğradığı duraklar olarak değerlendirilebilir. Çocukluğunda Birinci Dünya Savaş’ının yıkımlarına yakından tanıklık etmesi ve ikinci Büyük Savaş’ın iktisadi ve siyasi etkileri, düşünce dünyasında ve şiirlerinde açıkça görülmektedir. Masal ve tasavvuf dünyasına sığınması, Şair’in çevresinde olup-bitenlerden habersiz olduğu anlamı çıkartılamaz. Yazılarını ve şiirlerini yakından yapılacak bir okuma, Şair’in siyasetin toplum üstünde oluşturduğu eğemenliğin de farkında olduğu gözlemlenmektedir.

This article focuses on analysing Asaf Halet Çelebi’s poetry, alongside other written works, as well as understanding why his works were dismissed by most of his contemporary peers. Çelebi’s (Chelebi) poetry style is found to use frequent metaphorical devices, alliteration, and enjambment. Running themes throughout his poetry are mysticism and fairy tale motifs. It is understood that Çelebi was a deeply spiritual and emotional poet, and that his fairy tales motifs were often used in his works with the aim of providing comfort. Spiritual themes in his works stemmed from influences both at home and abroad, as Çelebi used concepts belonging to Islamic Tasawwuf as well as Buddhist Nirvana. Çelebi is confirmed to have been a unique poet for his time, as not only did he write in a never before seen style, but he was also one of the few whose poetry had more Eastern than Western influences. This is found to have been an important factor in the negative reception his work received from his peers, who found his writings strange and without merit. Çelebi also deeply valued preserving knowledge and literature, which is shown in his travels to compile divan poetry about Istanbul as well as his huge accomplishment of translating all 400 of Khayyam’s rubaiyat. This trait of his made him a target for his contemporaries yet again, as the Republic of Turkey at his time was more interested in getting away from the Ottoman Empire’s past than embracing it.