“1940 Kuşağı” şairlerinden olan Salah Birsel, Garip ve İkinci Yeni’nin dışında kalmıştır. Bu grupların bazı özellikleri şiirlerinde görülse de hiçbir akımı bütünüyle benimsememiştir. Kültürü ve mizacı onun dil ile çok keyfi bir şekilde oynamasına ve aleladeyi şiire dönüştürmesine imkân vermiştir. Günlük konuşma dilinin az bilinen sözcük ve deyimleriyle kendi oluşturduğu ilginç ifadelerden yararlanarak yalın ve alaycı bir üslup geliştirmiştir. Dil sapmalarıyla şiir diline zengin bir çağrışım alanı açılabileceğinden hareketle kökler ve eklerden faydalanarak yerleşik kelimelerin dışında yeni kelimeler uydurmuş; sesleri ve ekleri eksik yazarak, değiştirerek ya da fazladan ek kullanarak; kelimelerde sürekliliği vurgulamak ve ritmi sağlamak için ünlüleri uzatarak vb. dildeki yerleşik kelimeleri değiştirmiştir. Şair argo kullanımlardan faydalanarak kendi argosunu da oluşturup kendine dilsel bir alan açmıştır. Bunun yanında şiirlerinde yer verdiği yabancı kelimeleri de işlevsel kullanmış onların oluşturduğu çağrışımlarla anlatımını zenginleştirmiştir. Kalıplaşmış yapılarla oynayarak oluşturduğu yazım sapmalarıyla vurgu ve dikkati bazı kelime ve mısralar üzerinde yoğunlaştırmıştır. Alışılmamış sözdizimleriyle, mantık dışı oluşturduğu yapılarla, hayali özelliklerle, somutlaştırmalarla, benzetmelerle anlam sapmalarına başvurmuştur. Bu yönüyle Salah Birsel şiir dilinin kullanım alanlarını genişleterek şiirsel dil için yeni ufuklar açmış, kendine özgü dili ve şiir üslubuyla “iki yeni”nin de dışında kalan şair olmuştur. Bu makalede de Salah Birsel’in “kendi dili”ni oluşturma ve geliştirme sürecinde, kullandığı dilin imkânlarını zorlayarak dil sapmalarından nasıl yararlandığı ve bunları şiirlerinde nasıl kullandığı gösterilecektir.

Salah Birsel, one of the poets of the “1940 Generation”,  remained out of the Strange and Second New. Although some features of these communities are seen in their poems, they have not fully adopted any trend. His culture and temperament made him play with language very arbitrarily and allowed him to turn ordinary into poetry. He developed a simple and irony style with little-known words and expressions of the daily speaking language by taking advantage of interesting expressions. He has changed the words in the standard language with language deviations by making use of roots and suffixes to make up new words out of words in standard language; increasing and reducing, modifying sounds and suffixes, extending vowels to emphasize continuity in words and maintain rhythm, etc. considering that a rich connotation can be opened to the language of poetry. The poet by making use of slang, created his own slang and opened a linguistic space for himself. In addition, he used the foreign words he used in his poems functionally and increased the power of expression with the connotations formed by them. He concentrated emphasis and attention on some words and verses with the spelling deviations created, changing language structures. He made deviations of meaning with unconventional syntax, illogical structures, imaginary features, embodiments, metaphors. In this respect, Salah Birsel expanded the areas of use of poetry and opened new horizons for the poetic language and became a poet out of  “two new” with his distinctive language and style of poetry. In this article, in the process of creating and developing the “own language” of Salah Birsel will be shown that used language deviations by forcing the possibilities of the language used and used them in his poems.