“Gençlik ve Edebiyat Hatıraları” çeşitli edebi devirlerin büyük şahsiyetlerinin hem insan hem yazar yahut şair olarak tahlil edildiği bir eser olmaktan başka Yakup Kadri Karaosmanoğlu’nun ifadesi ile roman havası içinde kurgulanmak ile üslup bakımında da orijinal bir çalışmadır. Yakup Kadri hemen her karakter için verdiği bilgileri kişisel tecrübeleri üstüne kursa da teorik izahat ile destekler yani eser anı türünde yazılsa da tecrübe- nazari bilgi dengesinin ustaca kurgulanması ile edebiyat tarihi sağlamlığına sahiptir. Hatıraların orijinalliğini temin eden tahkiyeli üslubun en can alıcı noktası ise teşbih yahut istiare esaslı kullanımların bağlam içinde gayet ustaca konuşlandırılmasıdır. Tanzimat sonrası Türk Edebiyatı için gayet mühim olan on bir şahsiyetin (Mehmet Rauf, Şababettin Süleyman, Refik Halit, Ahmet Haşim, Yahya Kemal, Cenap Şahabettin, Süleyman Nazif, Abdülhak Hamit, Tevfik Fikret, Abdülhak Şinasi, Halide Edip) anlatıldığı eseri bu bakımdan incelemek ile sadece Yakup Kadri’nin üslubu hakkında birtakım bulgular elde etmiş olmayacağız, aynı zamanda (Yakup Kadri bir edebiyat öğretmeni gibi davranmadığını vurgulasa da) tedrisat bakımından en etkili ve kalıcı bir yöntemin de kullanım şeklini izah etmiş olacağız.
“Gençlik ve Edebiyat Hatıraları” [Memories of Youth and Literature] is a work in which great personalities of the different literary periods are analyzed both as a person, as an author or poet; besides this, it is a work which, with the words of Yakup Kadri Karaosmanoglu, is an original work written in the style of a novel. Although almost every piece of information that Yakup Kadri gives about characters is based on his personal experiences, he reinforces them with theoretical explanations, so even if the work is written in the form of a memoir, thanks to the balance between practice and theory it possesses the credibility and Stability of a literary history. The crucial point of the narrative style that guarantees the authenticity of the memories is the masterly placement of teşbih or istiare [~simile] based uses within the context. The analysis of this work, in which eleven rather important personalities for Turkish literature after the Tanzimat (Mehmet Rauf, Şababettin Süleyman, Refik Halit, Ahmet Haşim, Yahya Kemal, Cenap Şahabettin, Süleyman Nazif, Abdülhak Hamit, Tevfik Fikret, Abdülhak Şinasi, Halide Edip) are told, will not only give us some evidence of Yakup Kadri's style, but at the same time we will (even if Yakup Kadri emphasizes that he does not act like a Literature teacher) explain the use of one of the most effective and consistent methods of education.
By subscribing to E-Newsletter, you can get the latest news to your e-mail.
